“ေျပာျပစရာေတြလဲ တပံုႀကီးရိွေသးတယ္”

“ေျပာျပစရာေတြလဲ တပံုႀကီးရိွေသးတယ္” အမွတ္ (၄၃၃) – Mar Mar Aye

မာမာေအး
ၾသဂုတ္ ၅၊ ၂၀၁၂

“… ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ဂီတသမားေတြဖက္က မေျပာတတ္ မဆုိတတ္လုိ႔ ဗဟုသုတရိွဖုိ႔ စာမဖတ္လုိ႔ ခံရတ့ဲဖက္မွာ ေနရာ အရမ်ားေနေၾကာင္း သိေနတယ္။ ကုိယ္တုိင္လဲဘဲ ငယ္တုန္းက ငယ္ေသးလုိ႔ ႀကီးလာေတာ့လဲ အားနာလုိ႔နဲ႔ အႏွပ္ခံရတာေတြ ရိွလုိ႔ပါ။ အဲဒါေတြ သခၤဏ္းစာ ယူျပီး စိတ္အားမတ္မတ္ လူအားမတ္မတ္ ရပ္နုိင္ေအာင္ အေလ့အက်င့္ လုပ္မိပါတယ္။ ဂီတေလာကလုံး အက်ဳိးရိွေစမယ့္ ဥပေဒကိစၥကုိ တေန႔ေန႔က်ျဖစ္ေအာင္ က်ဳိးစားမယ္…”

ေသာတရွင္မ်ား က်န္းမာေတာ္မူၾကပါစရွင္ …

မာေအးခ်စ္တဲ့ေသာတရွင္ေတြ ဂီတ၀ါသနာရွင္ေတြအားလံုး မာေအးရဲ႕အသံေလး ၾကားရတဲ့အခါမွာ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ခ်မ္းသာၾကပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

ေသာတရွင္တုိ႔ေရ …ေရွ႕မွာ ဂီတဥပေဒသေတြ မူပုိင္ခြင့္ဆုိတာေတြအေၾကာင္းကုိ ေျပာခ်င္တာနဲ႔ တာစူလုိက္ ေျမာင္းေဖာက္လုိက္ က်င္းတူးလုိက္ ေဘးေရာက္သြားလုိက္ျဖစ္ေနတာ ၾကာပါျပီေကါရွင္။ အဲဒါေၾကာင့္ဘဲ တရားမ၀င္ ခုိးယူသုံးစဲြျခင္း ျပႆနာ ေရွးက ဘာျဖစ္လုိ႔ မတက္ခ့ဲတာလဲ ဆုိတာကုိ မာေအး ဥာဏ္မီသေလာက္ ေထာက္ျပေနခ့ဲပါတယ္။ ပေဒသရာဇ္ေခတ္မွာ ဘုရင္မင္းျမတ္ဟာ သက္ဦးဆံပုိင္တ့ဲရွင္.။ အသက္ေတာင္ ပုိင္မွေတာ့ သီခ်င္းေလာက္ဟာ ေျပာစရာကုိ မလုိေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ၊ သူ႔အတြက္ ေရးဆက္တာ သူပုိင္ဘ႑ာခ်ည္းပါဘဲ၊ ဘယ္သူခုိးရဲပါ့မလဲ။

မာေအးတုိ႔ဒီဖက္ေခတ္မွာလဲ တကယ္ေတြးၾကည့္ရင္ ပုိင္တာက ျပည္သူပါ၊ ကုိင္ထားတာက အစုိးရလက္ထက္မွာပါ။ ျမန္မာ့အသံလုိ႔ ေခၚတ့ဲ တခုတည္းေသာ နုိင္ငံရဲ႕ အသံလႊင့္ဌာနမွာ လက္ခံျပီး အသံသြင္းေပး လႊင့္ထုတ္ေပးခ့ဲတ့ဲ ေရဒီယုိ သီခ်င္းမ်ားရဲ႕ မူရင္းအတုိင္း ကူးယူ ေရာင္း၀ယ္ခ့ဲတာမ်ဳိးကုိလဲ ျပည္သူ႔ဘ႑ာ ခုိးယူရာက်တယ္လုိ႔ ေတြးဆနုိင္ၾကပါတယ္ရွင္။

တရားမွ်တစြာ ျဖစ္သင့္တာကုိ ျဖစ္သင့္တ့ဲအတုိင္း ေျပာျပခ့ဲခ်င္ပါတယ္ရွင္။ မာေအးတုိ႔ဆီမွာ ေရဒီယုိေခတ္၊ ဓါတ္ျပားေခတ္ေတြ အခ်ိန္နဲ႔အခ်ိန္ ေပၚေပါက္ခ့ဲတယ္၊ ဂီတေလာကထဲမွာေပါ့ရွင္၊ ေတးသံကူးတုိ႔ ေတးသံသြင္းတုိ႔ကေတာ့ ကက္ဆက္ – ရီေကၚဒါေလးေတြ ေပၚလာေတာ့မွ စည္းပြားေရးလာဘ္ျမင္တ့ဲသူတခ်ဳိ႕ သီခ်င္းတပုဒ္ တက်ပ္ကေန ငါးက်ပ္ေလာက္နဲ႔ ကူးေပးခ့ဲတာက စျပီး လုပ္ငန္းႀကီးတခု ျဖစ္ခ့ဲတာပါ။

အဲဒီ ကက္ဆက္ေခြ ကူးတ့ဲ စည္းပြားေရးအရိွန္ျမင့္လာတ့ဲအခါ ဓါတ္ျပား ေရႊေခတ္ ပ်က္သုဥ္းသြားခ့ဲရပါတယ္ရွင္။ မပ်က္ဖဲေနပါ့မလား၊ ရုိးရုိးေလးဘဲေတြးဦး၊ နားေထာင္တ့ဲ ပရိႆဒ္ဟာ ဓါတ္ျပားစက္ေတြ ဓါတ္ျပားေတြ စပီကါေတြ သယ္ရပုိးရတ့ဲဒုကၡက မေသးဘူးရွင့္။ ဓါတ္ျပားတခ်ပ္မွ အမ်ားဆုံး သီခ်င္း ၂ ပုဒ္ပဲ ပါတာေလ။ နားေထာင္ခ်ိန္က ၆ မိနစ္ရယ္။ ကက္ဆက္ေခြက်ေတာ့ အားလုံးေပါင္း တနာရီစာ နားေထာင္ရတယ္။ သီခ်င္းလဲ မ်ားမ်ားဆ့ံတယ္။ ရီေကၚဒါေလးနဲ႔ ရိႈးေပးရင္လဲ ခန္႔တယ္၊ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဘယ္ဆဲြသြားသြား ဆုိေတာ့ လြယ္ကူရာလုိက္ၾကတာေပါ့။

ေတးသံသြင္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္း စတ့ဲသူဟာ ‘အရင္းမရိွကုိျမတ္သာ ျမင္းမ၀ယ္လုိ႔လာ’ ဆုိျပီး ငယ္ဘ၀က အေခ်ာင္ရတ့ဲသူေတြကုိ ေလာင္ခ့ဲတ့ဲစကါးလုိပါဘဲ မရင္းမႏွီးဘဲ ျမင္းစီးနုိင္သူေတြပါရွင္။ နုိင္ငံေတာ္က အသံလႊင့္ေပးတ့ဲ ေရဒီယုိ သီခ်င္းေတြကုိ ေရးခ့ဲတ့ဲ သီခ်င္းေရးဆရာ ဆုိထားတ့ဲ အဆုိေတာ္ တီးခတ္တ့ဲ ဂီတပညာရွင္နဲ႔ ထုတ္လုပ္တ့ဲ ျမန္မာ့အသံအတြက္ ဆန္တေစ့စာေတာင္ အကုန္အက်ခံဘူးလုိ႔လား ေမးမေကာင္းလုိ႔ မေမးတာပါေနာ္။

ဘယ္လုိဦးေဏွာက္ေခ်ာင္တ့ဲသူေတြက စလုိက္တ့ဲ ‘ငတက္ျပား’ဇါတ္လမ္းလဲ မသိပါဘူးရွင္။ မာေအး အပါအ၀င္ ဓါတ္ျပားလုပ္ငန္း၀င္ေနတ့ဲသူေတြဟာလဲ တုိင္းျပည္မွာ FE မရိွလုိ႔ နုိင္ငံျခားကုိ ဓါတ္ျပားမွာတာ ရုိက္တာေတြ လုပ္မရတ့ဲအခါ ျပည္တြင္းျဖစ္ ခ်ိတ္ျပားေကၚျပားေတြနဲ႔ ကုိယ့္နုိင္ငံထဲတင္ ဓါတ္ျပားရုိက္ပါတယ္။ ရုိက္တ့ဲကုမၸဏီကလဲတခုရိွတာပါ။ ‘နီရြန္လုိက္’ လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ အဲဒီမယ္ ကုိယ္တုိင္ ေစာင့္ယူမွ သူခုိးေဘးက လြတ္တယ္ရွင့္။ အဲဒီမွာ လြတ္သြားရင္လဲ ဓါတ္ျပားသစ္ထြက္တ့ဲအခါ ၉ က်ပ္ကေန ၁၂ က်ပ္ ေပးျပီး ၀ယ္သြား ကူးေရာင္းစား လုပ္ေတာ့ ဓါတ္ျပားအလုပ္ေတြ ျပဳတ္ျပဳတ္ျပဳံးပါေလေရာရွင္။

ဂီတဘက္ေတာ္သားေတြက ကုိယ့္ေသာတရွင္ျပည္သူေတြကုိ ေမတၱာနဲ႔ ေဖ်ာ္ေျဖခ်င္လုိ႔ အစမ္းသတ္ခံခ်င္လုိ႔ အသံလႊင့္႒ာနကုိ သြားကူၾကတာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႒ာနဆုိင္ရာ ဘုတ္အဖဲြ႔က စိစစ္ျပီးလုိ႔ ဓါတ္ျပားေပးရတ့ဲ အဆင့္ျဖစ္ပါမွ သီခ်င္းတပုဒ္ကုိ က်ပ္ေငြ ၅၀ ေပးတာမုိ႔ ခရီးစားရိတ္ေလာက္ ေပးတာပါလုိ႔ ေျပာထားတာဘဲ။ ဘယ္ေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ျပည္သူကုိ ေဖ်ာ္ေျဖခြင့္ရတာမ်ဳိးမုိ႔ ေပ်ာ္ခ့ဲၾကတာပါဘဲ။

ေတးသံကူးေပးတ့ဲကိစၥကေတာ့ စည္းပြားေရးလုပ္တာမ်ဳိး ရွင္တုိ႔ရဲ႕။ သူတုိ႔ဖက္က စက္ေတြ ရင္းထားရလုိ႔ပါ – ဘာညာ နဲ႔ ဆင္ေျခေပးစရာ ရိွတာေပါ့ေလ။ အဲဒီေတာ့ စက္ဖုိး ေၾကရင္ေကါ လုိ႔ ေမးဘုိ႔ လုိမယ္ မထင္ပါဘူး။ ဆုိင္ေတြ တဆုိင္ျပီးတဆုိင္ တုိးလာတာကုိ ၾကည့္ရင္ အေျဖသိေတာ့ေပါ့ေနာ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အသံၾကားရတ့ဲေခတ္ပဲ ရိွေသးေတာ့ကါ အဆုိေတာ္ နာမည္ေက်ာ္ေတြေလာက္ကုိဘဲ ျမင္ဖူးၾကတာကုိး။ ကုိယ့္သီခ်င္း ကုိယ့္အသံကုိ အခေၾကးေငြေပး ကူးခုိင္း အသံသြင္းခုိင္းရတ့ဲ ေရဒီယုိ အဆုိေတာ္ေတြဘ၀ လွတပတရိွမွာလားရွင္။ စိတ္ ဘယ္ေလာက္ ပိန္လုိက္ၾကမလဲ ရဲရဲေတြးၾကည့္ေပးပါလား။

မာေအးကေတာ့ ေလာကႀကီးထဲက ဂီတလမ္းတေလွ်ာက္မွာ အူ၀ဲထဲက ေရာက္ေနတာမုိ႔လား။ ရွင္ႀကီး၀မ္းလဲ ၀င္ခ့ဲျပီ ရွင္ငယ့္၀မ္းလဲ ၀င္ခ့ဲျပီ၊ နံတန္တန္မုိ႔ ျပန္ခ့ဲျပီ လုိ႔ ေျပာတတ္ၾကတ့ဲစကါးအတုိင္းဘဲ အားလုံး အေၾကာ ေနာေနေအာင္ သိျပီးျပီလုိ႔ ေျပာနုိင္္လာျပီေပါ့။ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ဂီတသမားေတြဖက္က မေျပာတတ္ မဆုိတတ္လုိ႔ ဗဟုသုတရိွဖုိ႔ စာမဖတ္လုိ႔ ခံရတ့ဲဖက္မွာ ေနရာ အရမ်ားေနေၾကာင္း သိေနတယ္။ ကုိယ္တုိင္လဲဘဲ ငယ္တုန္းက ငယ္ေသးလုိ႔ ႀကီးလာေတာ့လဲ အားနာလုိ႔နဲ႔ အႏွပ္ခံရတာေတြ ရိွလုိ႔ပါ။ အဲဒါေတြ သခၤဏ္းစာ ယူျပီး စိတ္အားမတ္မတ္ လူအားမတ္မတ္ ရပ္နုိင္ေအာင္ အေလ့အက်င့္ လုပ္မိပါတယ္။ ဂီတေလာကလုံး အက်ဳိးရိွေစမယ့္ ဥပေဒကိစၥကုိ တေန႔ေန႔က်ျဖစ္ေအာင္ က်ဳိးစားမယ္လုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဂတိေပးထားလုိက္ပါတယ္။

ဂတိတခုခု ေပးထားရင္ ေပးတ့ဲအတုိင္း တည္ေအာင္ က်ဳိးစားတတ္တ့ဲ မာေအးရဲ႕ညာဥ္ရိွေနလုိ႔ပါ။ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ေပးထားေတာ့လဲ မလုပ္မျဖစ္ ကိစၥတခု ျဖစ္သြားတာေပါ့ေလ။

‘ဥပေဒ’ ဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဦးဆုံး ႀကဳံခ့ဲရတာ မာေအး နာမည္ႀကီးစ ‘သက္တန္႔ေပၚမွာ ကစားမယ္’အရြယ္ကတည္းကပါရွင္။ အဲဒီတုန္းက ဓါတ္ျပားကုမၼဏီဆုိလုိ႔ ‘လြတ္လပ္ေရး’ ရယ္၊ ‘ပေဒသာ’ရယ္၊ ‘ဘားမားပရုိက္’ ဆုိတာရယ္၊ ဒါေလာက္ပါဘဲ၊ ဒိေရွ႕က၊ ေခြးတံဆိပ္တုိ႔ဘာတုိ႔က မာေအးဓါတ္ျပားေလာက ေရာက္ခ်ိန္မွာ မရိွေတာ့ပါဘူး။ မာေအးက ပေဒသာဓါတ္ျပားကုမၼဏီနဲ႔ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ခ့ဲပါတယ္ ေရွ႕ေနဆုိတ့ဲလူႀကီးမင္းတဦးရဲ႕ ေရွ႕မွာ ခ်ထားတ့ဲ နုိင္ငံေတာ္တံဆိပ္ေခါင္း အႀကီး ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ လက္ႏွိပ္စက္နဲ႔ရုိက္ထားတ့ဲ စာရြက္ ၂ ရြက္ထဲက ေနာက္စာရြက္မွာ ကုိယ့္နာမည္ရုိက္ထားတ့ဲ စာလုံးေပၚက ေနရာေလး ျပေပးတ့ဲေနရာ လက္မွတ္ထုိးလုိက္တာပါဘဲ။ မာေအး မိဘေတြကလဲ ဂီတသမား ရုိးရုိးႀကီးေတြ ဘာမွ သူတုိ႔ မသိၾကဘူး။ ကုိယ္ကလဲ ခေလး – ဘာေတြးေနမွာလဲ လူႀကီးေတြက ဒါလုပ္ေပး ဆုိ လုပ္ေပးလုိက္တာဘဲေပါ့။ မာေအးက ေရွ႕ေနဆုိတာ ေမာင့္က်က္သေရေခါင္းေပါင္းနဲ႔တုိက္ပုံနဲ႔၊ လည္ပင္းမွာ လွ်ာႏွစ္ခြေလး တတ္ထားလိမ့္မယ္လုိ႔ ရုပ္ရွင္ထဲ ျမင္ဖူးတာလုိ ေမွ်ာ္လင့္တာပါ။ ခုေတာ့ အဲဒီလွ်ာေတြ ဘာေတြ တတ္မလါလဲ ေရွ႕ေနပါဘဲကလား လုိ႔ ရင္ထဲမွာ အသိေနာက္က်တ့ဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိဘဲ ဟားလုိက္ပါေတာ့တယ္။

*(က်မ မိန္းမေရွ႕ေနမွ) က်မ မိန္းမေရွ႕ေနလုပ္မယ္၊ ေယာက်္ားတုိင္းလဲ ကန္႔ကြက္မဲေပးနုိင္တယ္၊ ေယာက်္ားအမ်ဳိးမ်ဳိး က်မ္းကုိးအေစါင္ေစါင္ အာဂုံေဆာင္ကါ အမႈနုိင္ေအာင္ လုိက္ျပခ်င္တယ္ xxx

ဘီဘီစီ အသံလႊင့္ဌာန http://www.bbc.co.uk/burmese/ ၏ ထုတ္လႊင့္ခ်က္ကုိ ကူးယူ ေဖာ္ျပသည္။

စာစီစာရုိက္ – မ်ဳိးေဇာ္