ျပဳ ျပင္ ေျပာင္း လဲ
ပညာေရးပါေမာကၡမဂၢဇင္း . ၁၁ရက္ေန႔ ႏုိ၀င္ဘာ ၂၀၁၂ —-( အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္)
လြန္ခဲ့သည့္ ၅ ႏွစ္ခန္႔က ပညာေရးဌာန မွ တာဝန္ရွိ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးကိုသြားၿပီး
အင္တာဗ်ဴးပါသည္။ ခက္ခက္ခဲခဲ ေတြ႕ဆုံခြင့္ေတာင္းၿပီးမွ
ေတြ႕ခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ထို ဆရာႀကီးအား ပညာေရးဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို
လုပ္ေဆာင္ေတာ့မည္ဆိုလၽွင္ ဘာကစၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔လိုမည္နည္းဟု
ေမးလိုက္မိပါသည္။ ဆရာႀကီးက စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးျဖင့္ “ဘာျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရမွာလဲ။ ဘာျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔ လိုေနလို႔လဲ။ အားလုံးေကာင္းေန တာကို မင္းတို႔က ဘာေတြ ျပဳျပင္ခ်င္ရတာလဲ။ ဘာမွျပင္စရာမလိုဘူး” ဟု စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးျဖင့္ ေငါက္ထုတ္ ျခင္းကို ခံလိုက္ရဖူးပါသည္။
ထိုအခ်ိန္ကတည္းက ျမန္မာ့ပညာေရးသည္ ေခတ္ေနာက္က်ေနသည္။ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာသူေတြက မိမိတို႔ သားသမီးေတြကို တိုးတက္ထြန္းကားသည့္ ႏိုင္ငံႀကီးမ်ားသို႔ လႊတ္ၿပီး ပညာသင္ခိုင္းေနၾကသည္။ ႏိုင္ငံျခား မပို႔ႏိုင္ေသးသည့္ ကေလးအ႐ြယ္ေတြကိုလည္း မိဘေတြက ပုဂၢလိကေက်ာင္းေတြကို ေျပာင္းအပ္ၿပီး ပညာ သင္ခိုင္းေနၾကသည္။ သူတို႔ဆင္ေျခက ရွင္းပါသည္။ ၁၀ တန္းေအာင္လို႔မွ အဂၤလိပ္စာ ေကာင္းေကာင္း မဖတ္ႏိုင္ျခင္း၊ ႏိုင္ငံျခားတကၠသိုလ္ ေကာလိပ္မ်ားသို႔ ပို႔ခ်င္လၽွင္ ထိုႏိုင္ငံမ်ားမွ သတ္မွတ္ထားသည့္ အရည္ အခ်င္းစစ္စာ ေမးပြဲမ်ားကို မေျဖႏိုင္ျခင္း၊ က်ဴရွင္ေခၚသင္သည့္ ဆရာမ်ား၏ ဖိစီးမႈကို မခံႏိုင္ျခင္း၊ စာဖတ္ႏိုင္ ေသာ္လည္း စာမတတ္ျခင္းစသည့္ က်ိဳးေၾကာင္းျပခ်က္ေတြကလည္း ခိုင္လုံေနသည္။
မၾကာေသးမီက ပညာေရးဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈဆိုသည့္ စကားလုံးမ်ားသည္ ဒိမိုကေရစီဆိုသည့္ စကားလုံးမ်ားႏွင့္အတူ ရွင္သန္ဖြံ႕ၿဖိဳးလာသည္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ဆရာတို႔ လန္႔ႏိုးလာ သည္။ ရာထူးႏွင့္ အာဏာတြင္ သာယာေနၾကသည့္ ပညာေရးဌာနမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္း ေအာ္သံေတြေၾကာင့္ လန္႔ႏိုးလာသည္။ ေျပာင္းရန္မလိုဟု ေျပာခဲ့သူေတြပါ ေျပာင္းလၽွင္ေကာင္းႏိုးႏိုး ျဖစ္လာၾကသည္။ ႏိုင္ငံေရးတြင္ အျမတ္ထုတ္စရာ၊ လုပ္စရာ မရွိေသာ သူေတြကလည္း ပညာေရးျပဳျပင ေျပာင္းလဲမႈျဖင့္ ျပည္သူေတြ၏ အာ႐ုံစုစည္းမႈရရွိရန္ အားထုတ္ေနၾကသည္။
အေ႐ြ႕တစ္ခုအတြက္ အတြန္းလိုပါသည္။ တြန္းႏိုင္ရန္အတြက္ ေျမျမႇဳပ္ထားသလား၊ ေျခကုတ္ထားသလား ဦးစြာစစ္ ေဆးၾကည့္ရမည္။ တြန္းႏိုင္သည့္ အေန အထားမရွိဘဲ သြားတြန္းလၽွင္ အားကုန္ၿပီး အက်ိဳးမရွိ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ မေျပာင္းလဲလိုသျဖင့္ ေျခကုတ္ထားသူမ်ား ေျခႂကြရန္ ဦးစြာစည္း႐ုံးရပါလိမ့္မည္။ ေျခကုတ္ကို မျဖဳတ္လၽွင္ သြားတြန္း၍လည္း ေမာ႐ုံသာရွိမည္။
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို အထက္က မလုပ္လၽွင္ ေအာက္ေျခကို လႈပ္ေပးရမည္။ ဆရာေတြကို စည္း႐ုံးရမည္။ ေက်ာင္းသားေတြကို စည္း႐ုံးရမည္။ ေအာက္ေျခတြင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလိုစိတ္မ်ား ျပင္းထန္ေနေစရန္ ေခတ္စနစ္ႏွင့္ အေျခအေနအရ ေတာင္းဆိုေပးႏိုင္ရမည္။ မိဘမ်ား ပူးေပါင္းပါဝင္ရမည္။ ပညာရွင္မ်ား အႀကံျပဳရမည္။ NGO ႏွင့္ ပညာေရးကို စိတ္ဝင္စားေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ပူးေပါင္းလက္တြဲၾကရမည္။
ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေခတ္မီနည္းစနစ္ျဖင့္ စာသင္ၾကားေရးဆိုသည္မွာ အျပသေဘာသာရွိသည္။ သင္ၾကား မည့္ဆရာေတြက အိုင္စီတီကို မရင္းႏွီး၊ အကၽြမ္းမဝင္။ ကြန္ပ်ဴတာ၊ အင္တာနက္တို႔၏ စြမ္းအားကို ေကာင္းေကာင္းမသိေသာ ဆရာမ်ားက ယေန႔တိုင္ ေက်ာင္းသားေရွ႕ထြက္ထိုင္ၿပီး ဆရာဗဟိုျပဳစနစ္ျဖင့္ သင္ၾကားေနဆဲျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းအေနအထား၊ ဆရာ ေက်ာင္းသားအ႐ြယ္အစာမ်ား မမၽွမတ ျဖစ္ေနသည့္ၾကားမွ အထက္ပိုင္းက ကေလးဗဟိုျပဳခ်ဥ္းကပ္မႈျဖင့္ စိတ္ကူးယဥ္ကာ ဆရာေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ခိုင္းေနၾကသည္။ ဆရာတစ္ေယာက္ကို ေက်ာင္းသား ၆၀ ေလာက္ျဖင့္ သင္ေနရ သည့္ဆရာက ပတ္ဝန္းက်င္မွ ဆူညံေသာ အသံတို႔ေၾကာင့္ ေအာ္ရလြန္းသျဖင့္ အသံေတြနာေနသည္။
ကေလးကို ဗဟိုျပဳျခင္းဆိုသည္မွာ အေနာက္တိုင္းႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ တိုးတက္ေနသည့္ႏိုင္ငံႀကီးမ်ား၏ ပညာေရးစနစ္ကို တိုက္႐ိုက္ကူးယူကာ ေမြးစားေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူတို႔ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ဆရာတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းသား ၂၀ ႏႈန္းျဖင့္ အကြက္ခ်သင္ၾကားေနခ်ိန္၊ ပတ္ဝန္းက်င္အေန အထား၊ စာသင္ခန္းအေန အထားေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ပညာျမင့္ၿပီး လူမ်ိဳးဂုဏ္ျမင့္ရန္ ႀကံေဆာင္ေနခ်ိန္တြင္ တဲေက်ာင္း၊ ဝါးေက်ာင္း၊ သစ္သားေက်ာင္းထဲမွ ကေလးကိုဗဟိုျပဳခိုင္းေနျခင္းမွာ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္လြန္းလွသည္။
ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္သည့္ႏိုင္ငံႀကီးမ်ားတြင္ ေက်ာင္းသား၏ သင္ယူႏိုင္စြမ္း၊ ဉာဏ္ရည္ အနိမ့္အျမင့္၊ ပတ္ဝန္းက်င္၊ အိမ္တြင္းအေျခ အေန၊ ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္မႈတို႔ကိုပါၾကည့္ၿပီး ေက်ာင္းသားဗဟိုျပဳ သို႔မဟုတ္ သင္ယူသူ ဗဟိုျပဳ ပိုင္းျဖတ္သင္ၾကားမႈမ်ားကို ေဆာင္႐ြက္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ ေခတ္မီနည္းစနစ္မ်ားျဖင့္ သင္ၾကားျခင္းကသာ အျမန္ဆုံး ျဖတ္လမ္းမွလိုက္ျခင္းဟု ခံယူထားေသာ အာဖရိကႏိုင္ငံမ်ားကလည္း မိုဘိုင္းသင္ယူေလ့လာမႈ ေနာက္ကိုလိုက္ၿပီး ရသည့္ နည္းပညာလက္နက္ျဖင့္ ပညာေရးကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္ ႀကံေဆာင္ေနၾကသည္။
e-Learning ကို စတင္မေဆာင္႐ြက္ ႏိုင္ေသးသည့္ ႏိုင္ငံမ်ားစြာရွိေနခ်ိန္၌ m-Learning ဆိုသည့္ မိုဘိုင္းသင္ယူမႈ ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရးကို ဆင္ႏႊဲသည့္ႏိုင္ငံေတြက ဆင္ႏႊဲေနၾကၿပီ။ ပညာေရးျဖင့္ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ရန္ဆိုသည္မွာ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေစသည့္ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ပညာေရးကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလိုသည့္ စိတ္ဓာတ္မ်ားရွိရန္လည္း လိုပါသည္။ ေခတ္ ေနာက္ျပန္ဆြဲခ်င္သည့္ စိတ္ဓာတ္ အ႐ိုးစြဲေနသူမ်ားျဖင့္ ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရးတစ္ရပ္ကို ေအာင္ျမင္ေစရန္ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။
ပညာေရးဆိုင္ရာျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ ေဆြးေႏြးေဝဖန္ ေလကန္ေနၾကသူတိုင္းကလည္း ပ်က္စီးယိုယြင္းေနသည့္ ပညာေရးမေကာင္းေၾကာင္းကိုသာ အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ ေဆြးေႏြး ေျပာဆို ေနၾကသည္။ မေကာင္းသည္ကို အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေစရန္ မည္သည့္အပိုင္းကစလုပ္မည္၊ မည္သူေတြႏွင့္ လက္တြဲမည္၊ ငါတို႔ မည္သည့္အခန္းက႑ကပါဝင္မည္ဆိုသည့္ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ လက္တြဲ ပူးေပါင္းလိုသည့္ စိတ္ဓာတ္မ်ားရွိရန္လိုပါ သည္။
လူ႕သေဘာသဘာ၀က မေကာင္းေၾကာင္းေျပာရန္အားသန္ၿပီး ေကာင္းေၾကာင္းခ်ီးက်ဴးရန္ အားနည္းပါသည္။ ေကာင္းေၾကာင္းေျပာတတ္ရန္ အေကာင္းျမင္ဖို႔လိုသလို၊ ေျပာရမည့္အေၾကာင္းကလည္း ေကာင္းရန္လိုပါသည္။
Written by အယ္ဒီတာ
No comments:
Post a Comment