သူတို႔ေျပာေသာ သူတို႔အေၾကာင္း (Hpyen Num တို႕ေျပာတဲ႔ သူတို႔ဘ၀)

သူတို႔ေျပာေသာ သူတို႔အေၾကာင္း (Hpyen Num တို႕ေျပာတဲ႔ သူတို႔ဘ၀) 

by mmnewshub

Myitmakha Media Group, 8 November 2012 —-
“ကၽြန္ေတာ္က ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ၅ လပိုင္း ၁၄ ရက္ေန႔က  လုိင္ဇာပုလိပ္ရံုးဌာနခ်ဳပ္ကို ေရာက္ခဲ့တာပါ။ ဒီပုလိပ္တပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ေရာက္တာက ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ ကိုယ္၀င္တာမဟုတ္ပါဘူး။”လို႕  အသက္ (၂၄) ႏွစ္အရြယ္ KIOမွ အမ်ိဳးသမီး စစ္သမီးတစ္ဦးက စကားစသည္။

အေနာပုလိပ္တပ္ၾကပ္ႀကီး
KIO တပ္မဟာ(၃)
ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔၌ အမ်ဳိးသမီးစစ္သမီးမ်ားတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနရပံု၊ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္မႈအေျခအေနနဲ႔ ၄င္းတို႔ျဖတ္သန္းခဲ႔ရသည္႔ ဘ၀မ်ားႏွင္႔ပတ္သက္၍ သူမက ဆက္ေျပာသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမာင္ႏွမ (၅) ေယာက္ရိွတယ္ေလ။ အိမ္မွာ အရမ္း ခက္ခဲတာ။ ခက္လို႔ ၁၀ တန္း ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းမ တက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အေမ မုဆိုးမ ကလည္း ဘုရား အမႈေဆာင္ သင္းေထာက္ဆိုေတာ့ ပိုက္ဆံမရိွဘူးေလ။  ပိုက္ဆံ ရွာမယ္ဆိုၿပီး။ ကၽြန္ေတာ္ ေန႔စား လုပ္တယ္။ အဲ့တာလည္း အဆင္မေျပဘူး။ ေနာက္ ရွဂမ္ပါမွာ အလုပ္လုပ္ဖို႔ ေခၚတာ ေပ့ါ။ အဲ့တာနဲ႔ အလုပ္လုပ္မယ္ဆိုၿပီး သြားတာ။ ဂါးရာယန္မွာ အလုပ္ရွင္ေတြက လာႀကိဳတယ္။ ေနာက္ လိုင္ဇာမွာရိွတဲ့ ပုလိပ္တပ္ရံုးခ်ဳပ္ကို ေရာက္မွ ကိုယ္က စစ္သားစုေဆာင္း ခံရမွန္း သိတာ။  ထြက္ေျပးမယ္လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ စိတ္ကူး… စိတ္ကူး ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကို ဖမ္းေခၚလာတဲ့ သူကိုလည္း အၾကာႀကီးပဲ စကားမေျပာဘူး။
အမ်ဳိးသမီးေခါင္းေဆာင္
အဲ႔ဒီေရာက္ေတာ႔ စစ္သင္တန္း(၃)လ သင္တန္းယူတယ္။ ၿပီးဗဟို ပုလိပ္ရံုးမွာ တာ၀န္ က်တယ္။ အမ်ိဳးသမီးအဖြဲ႔ရဲ႕ အတြင္းေရးမွဴး ခန္႔အပ္ခံရတယ္။ သင္တန္းမွာ အမ်ိဳးသမီး (၁၀) ဦး၊ ေယာက္က်ား (၄၈) ဦး အားလံုးေပါင္း (၅၈) ေယာက္ ရိွတယ္။ ေနာက္ စစ္ေက်ာင္း တက္တယ္။ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာတယ္ ။
ပုလိပ္ရံုးမွာက ဒူအင္ဂ်န္းေယာႏွင့္ ဒူေခါန္ဘူတို႔ ရိွတယ္။ အဲ့ဒီေအာက္မွာ ကိုယ္ပဲ။
တစ္ႏွစ္ျပည့္ၿပီး ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ေအာက္္တိုဘာလမွာ ေက်ာင္းသားအသစ္ ပုလိပ္ေတြ ေရာက္လာတယ္။ သူတို႔ကို ၾကည့္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္လိုင္စင္ကို တာ၀န္က်တယ္။ (၄)လ ေလာက္ နီးပါး တာ၀န္က်တယ္။ တပ္ၾကပ္ ရာထူး တက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ၀မ္းသာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လိုမ်ိဳးကို ဘုရားက ၾကည့္ပါလားေပ့ါ။ ဘာလုပ္လုပ္ ဆုေတာင္းတယ္။  ေနာက္ တပ္ၾကပ္ႀကီး အဆင့္ထိ ေရာက္လာတာ အေမ့ကို သတိရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အၿမဲ ေတြးတယ္ သူရဲေကာင္းႀကီးတစ္ဦးျဖစ္ေအာင္..။ ပုလိပ္ ရဲႀကီးျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္။ ရည္ရြယ္တယ္။
စစ္သမီး ျဖစ္လာေတာ့ …………….
စစ္ေဆးရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္ခ်ိဳ႕လည္း အျမင္မၾကည္ၾကဘူး။ ပုလိပ္၊ ပုလိပ္ဆုိတဲ့ စကားလံုးကိုလည္း မလိုလားဘူး။ မႀကိဳက္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က လူေတြကို ဂိတ္မွာ စစ္ေဆးတယ္။ ရိုက္တယ္ဆိုတာလည္း ကိုယ္ေတြ႔ ႀကိဳက္လို႔ လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ အထက္က ခိုင္းရင္ေတာ့  လုပ္ရမွာပဲ။
ဘိန္းေတြ ေတြ႔ၿပီး အခ်ဳပ္ထဲမွာ ထည့္တယ္။ ထည့္ၿပီးတာနဲ႔ ကိုယ္က ေတာင္းပန္တယ္။ စိတ္မေကာင္းဘူးေလ။ ဒါက တာ၀န္အရပဲ။ မႏွစ္တုန္းက ဘိန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကို အရမ္းရိုက္လုိက္မိတယ္။ လက္ေရာက္တ့ဲ သူေတြကို အားလံုးကိုေတာင္းပန္တယ္။ အခ်ဳပ္ထဲ ထည့္လုိက္ရင္လည္း သူတို႔ေနမေကာင္းရင္ ကိုယ္က ေဆးဝါး၀ယ္ေပးပါတယ္။
လူေတြက ပုလိပ္ဆို မႀကိဳက္ၾကဘူး။ မေကာင္းတာ တစ္ခုခုဆို  ပုလိပ္၊ ပုလိပ္ပဲ။ စိတ္အားငယ္လာတယ္။
KIO မွာလည္း အထက္လူႀကီး လာတိုင္း ……………….
လာလာဆူဆူ ။ ဒါေတာင္ ကိုယ့္ဘက္က လူႀကီး မဟုတ္ဘူး။ အဲ့တာ စဥ္းစားရင္ စိတ္ပ်က္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ စစ္သမီး မလုပ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္လာတယ္။ စိတ္အားငယ္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ပုလိပ္က ခြဲျခား ဆက္ဆံတာလဲ။ ပုလိပ္ဆိုတာလည္း စစ္သင္တန္းတက္ၿပီးမွ ျဖစ္လာတာပဲ။ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔က ပုလိပ္ပဲ။
အၿမဲ ခြဲျခားထားေတာ့။ ပုလိပ္တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ လူႀကီး၊ လူငယ္၊ အားလံုး က ကိုယ့္လို စိတ္ရိွၿပီး ခံစားရမယ္လို႔ထင္တယ္။
ရံုးဝန္ထမ္းခ်င္းခ်င္းေတြက မနာလိုတာမ်ိဳးေတြေတာ့ မရိွဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတာ့ လူခ်စ္ လူခင္ေပါတယ္။ အာကုန္လံုးက ခင္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို စစ္တပ္ထဲမွာ ႀကိဳက္တဲ့ လူလည္း အမ်ားႀကီးရိွတယ္။ မိန္းကေလးေတြကလည္း ခ်စ္ၾကတာ ရိွတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ႀကိဳက္ ၾကတာ..။  ကၽြန္ေတာ္ သိတယ္ေလ။ ကိုယ့္က ဘာလဲဆိုတာ သိတယ္။ ကိုယ္က မိန္းကေလးေလ။ ဒါေပမယ္႔  ကၽြန္ေတာ္ စတုိင္က ေယာက္က်ားလိုပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ အသံက အစ ေယာက္က်ား အသံျဖစ္ေနတာ..။
စစ္သားဆိုေတာ႔ ပိုက္ဆံမရွိရင္အာဏာလိုလာတယ္
အရမ္းခက္ခဲတဲ့ခ်ိန္ေတြက ကိုယ့္အတြက္ အေဖာ္လိုျဖစ္လာတယ္။ ၿပီးတဲ့လဆို ဆပ္ျပာေတာင္ မသံုးႏိုင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ထြက္ေျပးခ်င္တယ္။
စီနီယာ အစ္မတစ္ေယာက္ေျပာတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စစ္သားဆိုကတည္းက ပိုိက္ဆံမရိွရင္လည္း အာဏာရဖို႔ လိုတယ္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ ခံယူပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ္က ကခ်င္တုိင္းရင္းသားတစ္ဦးပဲ ထြက္ေျပးရင္ တာ၀န္မေက်ရာေရာက္မွာေပ့ါ။ ကၽြန္ေတာ္ အခု ဆံုးျဖတ္လုိက္ပါၿပီ ပန္းတိုင္ထိ ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားသြားမယ္။ ခက္ခဲတာကို ေက်ာ္ျဖတ္မွ ေပ်ာ္တာကို ခံစားရမယ္ ဆိုတာ ခံယူတယ္။
တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနခ်ိန္မွာ အေပ်ာ္ဆံုးခ်ိန္က  ရာထူးတိုးတဲ့အခ်ိန္ပဲ..။ စစ္သားဆိုတာက ရားထူးတိုးခ်ိန္မွာပဲ ေပ်ာ္တာ.. တစ္ျခားခ်ိန္ ေပ်ာ္တာ မရိွဘူး။

တပ္မဟာ (၃) မွာ ……………..
ဆမားမွာ တာ၀န္ၾကတယ္။ (၃ – ၄) လ ၾကာတယ္။ တကယ့္ စစ္တုိက္တဲ့ ေရွ႕ေတာ့ မသြားရပါဘူး။ မသြားခိုင္းလို႔ေပ့ါ။ သြားခိုင္းရင္ေတာ့ သြားမွာေပ့ါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္သိပ္ မရိွၾကဘူးထင္တယ္။ ခု ဒီပုလိပ္တပ္မွာ မိန္းကေလး (၄) ေယာက္ပဲရိွတယ္။
ခုဆို Corporal  ႏွစ္ခု ကပ္တာ ႏွစ္ေယာက္။ ႏွစ္ရစ္ က ႏွစ္ေယာက္ေပ့ါ။  ပုလိပ္ အားကုန္လံုးေပါင္းက (၃၀၀) ေလာက္ေတာ့ရိွမယ္။ ဒီမွာက  လူသိပ္မရိွေတာ့ဘူး။ ဒီ တပ္မဟာ (၃) ဌာနခ်ဳပ္မွာ အားလံုး (၄၀) ေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ရိွတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္တာလည္း (၄) ႏွစ္ရိွၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ ပန္းတုိင္ဆိုတာက ကၽြန္ေတာ္သြားရမယ့္ ခရီးအဆံုးထိ ႀကိဳးစားသြားမယ္လို႕ အေနာ က ေျပာခဲ႔ ပါတယ္။
ဆက္လက္၍ KIO တြင္  စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအမ်ဳိးသမီး  ေခါန္ေတာင္လည္း သူမ၏ သူငယ္ခ်င္း (၅)ဦးႏွင့္ အတူ ေကအိုင္အိုထဲ ဝင္ေရာက္ခဲ႔ပံု၊ သူမမိဘမ်ားႏွင္႔ အသက္(၁၅)ႏွစ္ စတင္ခြဲခြာစဥ္မွ လက္ရွိ အသက္(၆၀)ေက်ာ္အထိ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ မဆံုေတြ႕ဘူးေၾကာင္း ေျပာရင္း သူမ၏ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားအား ယခုကဲ႔သို႕ ဆိုသည္။

—————————————————————————————–

ေခါန္ေတာင္ (ေရွ႕တန္း ေဆးဆရာမ)
စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအမ်ဳိးသမီး
၁၉၆၁ ခုႏွစ္တြင္ KIO သည္ ကခ်င္တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ား၏ ရပိုင္ခြင့္ အခြင့္အေရးမ်ား အတြက္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕တစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ကခ်င္လူငယ္အမ်ား စုစည္းကာ ေကအိုင္အိုကုိ ဖြဲ႔စည္းခဲၿပီး ထိုအဖြဲ႔တြင္ ဆယ့္ေက်ာ္သက္ မိန္းမပ်ိဳေလးမ်ားဟာ စစ္တပ္ထဲကို မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ တြန္းပို႔မႈမပါဘဲ စစ္တပ္ထဲ ဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္။
“ေဟ့ ေတာမွာကခ်င္လူမ်ိဳးေတြ အတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ေနတဲ့ ကခ်င္ေတာ္ခိုတဲ့အဖြဲ႔ရိွတယ္” ဟု ကခ်င္လူမ်ိဳးစုၾကားမွာ သဲသဲေျပာဆိုသံေတြ ထြက္ေပၚေနသည္။
ရွမ္းျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္း မရန္းေက်းရြာတြင္ေနထိုင္ေနသည့္ အသက္(၁၅)ႏွစ္ အရြယ္ ေက်ာင္းသူမေလး ေလးကလည္း တပ္ထဲ၀င္ေရာက္ခဲ႔သည္။
ငယ္ရြယ္ဖ်က္လတ္သည့္ သူမဟာ ေကအိုင္အိုအဖြဲ႔ထဲ ဝင္ေရာက္ခဲ့သည့္အခ်ိန္တြင္ ပညာမျပည့္စံုေသးေပ။ ထို႔အျဖစ္ကို ေတြးမိတိုင္း စိတ္ထိခိုက္ ဝမ္းနည္းေၾကာင္း သူမက ေျပာသည္။ လြတ္ေျမာက္ နယ္ေျမအဖြဲ႔ (ေကအိုင္အို) မွလည္း သူမတို႔အား အသက္ အလြန္အမင္း ငယ္ေသးသျဖင့္ ပညာဆက္သင္ဖို႕ အိမ္ျပန္ရန္ ေဖ်ာင္ျဖေသာ္လည္း သူမႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုမႈ ျပန္မျပင္ခဲ႔ေပ။
“ေကအိုင္အိုထဲ ေရာက္ေတာ့ ေသနတ္ကိုင္ရတယ္။ ငါတို႔မိန္းကေလးေတြကို စတန္းဆိုတဲ့ ေသနတ္ ေပးကိုင္ၾကတယ္။ ေသနတ္က တိုတယ္။ ဒီပခံုးမွာ လြယ္ထားလို႔ရွိရင္ အရမ္း စတိုင္က်တယ္။ အဲဒီေသနတ္ အရမ္းလွတဲ့ ေသနတ္ေလးေပ့ါ” ဟု သူမ အၿပံဳးခ်ဳိခ်ိဳ ပီတိျဖင့္ ေျပာသည္။
တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ အထက္အမိန္႔အရ  ရွမ္းျပည္နယ္၊ ေျမာက္ပိုင္း ဂင္ေရာရြာမွ ဂိုင္္ေဒါရြာသို႔ လွ်ိဳ႕ဝွက္စာပို႔ရန္ သူငယ္းခ်င္းတစ္ဦးႏွင့္ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကသည္။ ငါးေတာင္ဟု ေခၚသည့္ လြယ္ ဖ်ပ္ ေတာင္အေရာက္တြင္ ေသနတ္ပစ္ခက္သံ ဆက္တိုက္ ထြက္ေပၚလာေတာ့သည္။
က်ည္ဆံတစ္ေထာင့္ သူငယ္ခ်င္းထံတည့္တည့္တိုးဝင္ လာသည္။
သူမ ေၾကာက္လွန္႔တၾကား ေျခဦးတည့္ရာ ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲျဖင့္ ေတာအုပ္ထဲမွ ေျပးလႊားေနခဲ့သည္။ သူစိတ္ထဲမွာ တစ္ခုပဲ ေတြးေနမိတယ္။ “ငါ့သူငယ္ခ်င္းဆံုးၿပီ”ဟုသာ တစ္လမ္းလံုး အသိစိတ္တစ္ခုလံုး  ထိတ္လန္႔ စိုးထိတ္မႈက လြဲ၍ သူမဘာမွ မသိေတာ့ေခ်။
သူမေျပးလြားရာမွ သတိရလာခ်ိန္တြင္ ညဦးယံ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ သူမတစ္ညလံုး အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေတြးေနမိသည္။ နံနက္ ေဝလီေဝလင္းခ်ိန္ သူငယ္ခ်င္းကို ရွာဖို႔ သူထလိုက္သည္။
“ငါ့သူငယ္ခ်င္း ေသေနလို႔ရွိရင္ ငါဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ကၽြန္မ အရူးတစ္ပိုင္းလုိပဲ ခံစားေန ရတယ္။ ”ဟု သူမ ျပန္ေျပာင္း ေျပာျပေနသည္။
သူငယ္ခ်င္းသည္ စမ္းေခ်ာင္းနံေဘး ေသြးမ်ားႏွင့္ လဲွေနသည္။ မ်က္ႏွာျဖဴေရာ္ ေဖ်ာ့ေတာ့ ေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းအား သူေျပးေပြ႔လိုက္ကာ စကားတစ္ခြန္းမွ်ျဖင့္ ခြန္အား ေပးေနေတာ့ သည္။ “သူငယ္ခ်င္းအားတင္းထားပါ။ နင္မေသရဘူး”ဟု သူမတသြက္သြက္ေျပာေနမိသည္။
က်ည္ဆံကသူငယ္ခ်င္း၏ ဘယ္ဘက္ရင္အုပ္ေပၚမွာ.. ။
သူမ ခ်က္ျခင္းထလိုက္ကာ ဂင္ေရာဘြမ္ သို႔ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ၿပီး အထက္အရာရိွမ်ားႏွင့္အတူ သူငယ္ခ်င္းကို သယ္ယူေဆးကုသမွ သူငယ္ခ်င္းမွာ အသက္ဆက္ခဲ့ရသည္။ ဒါက သူမ အတြက္ ထမဦးဆံုးရန္သူႏွင့္ ထိပ္တိုက္ ေတြ႔ဆံုလိုက္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ စစ္မႈထမ္းသက္ ၾကာလာ ၿပီး ေနာက္ ပိုင္းေတာ့ သူမထိန္႔လန္႔ေၾကာက္လန္႔မႈႏွင့္အတူ စစ္တြင္ ေမြ႕ေလ်ာ္ကာ တာဝန္ေက်ပြန္သည့္ ေရွ႕တန္း ေဆးဆရာမ ျဖစ္ လာခဲ့သည္။ (၈) ႏွစ္ၾကာေရွ႕တန္း စစ္တပ္ တြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာ္လည္း သူမတြင္ ရာထူးမရိွခဲ့ေပ။
ခုေတာ့ အသက္ (၆၀) ေက်ာ္ အဘြားေခါန္ေတာင္သည္ လိုင္ဇာၿမိဳ႕မွာပင္ ဘုရားအမႈေဆာင္ သင္းေထာက္တာဝန္ယူကာ အသင္းသူအသင္းမ်ားအိမ္တြင္ လိုက္လံဆုေတာင္းသည့္ အလုပ္မ်ားေနပါေတာ့သည္။
ေကအိုင္အိုအတြင္ ပထမဆံုး ၀င္ေရာက္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ႔သည္႔ အမ်ဳိးသမီး စစ္သမီးမ်ားမွာ
- ထြယ္ဘူ (Htoi Bu)၊  ပရီထန္ (PriHtam)၊ နန္ဆိုင္း (Nang Seng)၊ ဂ်ာႏူး( Ja Nu)
- ဒြမ္ေဒါ့ေခါန္ (DumdawHkawn)၊ ဆုိင္းေတာင္ (SengTawng)၊ မေခါကိုင္ (Mahkaw Kai)
- ရြယ္ႏူး (Roi Nu)၊  ေဂ်ာ္တိန္း (Jaw Ting) တို႕ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
၁၉၆၃ခုႏွစ္တြင္ စစ္သမီး စုစုေပါင္းအေယာက္ (၅၀)ခန္႔ က  တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရန္ တစ္ဖက္ တစ္လွမ္းမွ ပါဝင္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။
၁၉၆၈ခုႏွစ္မူ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔မွ ပထမဦးဆံုးအမ်ိဳးသမီးစစ္သင္တန္း(WAC- Women Army Cord)အားအမိ်ဳးသမီး (၁၀)ဦးေက်ာ္ ျဖင့္ စတင္ခဲ့သည္။ စစ္တပ္တြင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ အမ်ိဳးသားႏွင့္တန္းတူ ပါဝင္ႀကိဳးပမ္း တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ရေသာ္လည္း ရာထူးတိုးျမင့္မႈတြင္ အခြင့္အလမ္း နည္းပါးခဲ့သည္။
စစ္သမီးမ်ား၏ ရာထူး
လက္ရိွ ေကအိုင္အိုတြင္ အျမင့္ဆံုးရာထူးအေနျဖင့္ (၃) ပြင့္ …. အျဖစ္ လဖိုင္ေတာင္ႏူး (LahpaiTawng Nu)၊ မရူေကာ့လိန္ (Moiru Kaw Ling)တို႔ ျဖစ္သည္။ စစ္သမီးမ်ားသည္ ေကအိုင္အိုအဖြဲ႔၏ ေဆးရံုမ်ားႏွင့္ ေရွ႕တန္းေဆးကုသမႈအပိုင္း၊ စစ္ဒုကၡသည္မ်ားကူညီေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရးဌာနဆုိင္ရာ၊ လံုၿခံဳေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈဌာနမ်ားတြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရသည္။ ထို႔ျပင္ ေကအိုင္အိုဌာနခ်ဳပ္၏ အေနာက္တန္းလံုၿခံဳေရးကိုလည္း တာ၀န္ယူထားရျခင္းျဖစ္သည္။
ယခင္ အပစ္အခတ္မရပ္စဲမည္ ကာလတိုက္ပြဲတြင္ ဗိုလ္ရုထႏွင့္ ဗိုလ္ထြယ္မိုင္တို႔သည္ စစ္စြမ္းရည္ႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ထူးခၽႊန္ထက္ျမတ္ေသာ စစ္သမီးမ်ားျဖင့္ေက်ာ္ၾကားခဲ့သည္။
လိုင္ဇာၿမိဳ႕ရိွ အမ်ိဳးသမီးေရးရာအဖြဲ႔အစည္းမွ ဥကၠ႒ေဖာင္ရြယ္ေခါန္ဂ်ာသည္ ပထမဦးဆံုး စစ္သမီးသင္တန္းမွအမွတ္စဥ္နံပါတ္(၃) ျဖစ္သည္။ သူမႏွစ္အေတာ္ၾကာေရွ႕တန္းတြင္ ေဆးဆရာမအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုတိုင္ ရာထူးမရိွခဲ့ေပ။
“အမ်ိဳးသမီးေတြဆိုေတာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳရင္ ဒီအမႈကေန အနားယူလိုက္ရတာ မ်ားတယ္။ အိမ္ေထာင္မႈေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရးေတြ က်ဆင္းတာေပ့ါ၊ ကၽြန္မတို႔ဘက္က ေတာင္းခံထားတာေတာ့ရိွတယ္။”ဟု ဆရာမေဖာင္ရြယ္ေခါန္ဂ်ာက ေျပာသည္။
အပစ္ရပ္စဲၿပီး ေနာက္ပိုင္းစစ္သမီးမ်ားမွာ ရာထူးတိုးျမင့္သည့္ အခြင့္အေရးမ်ားရရိွခဲ့သည္။
ေဆးတပ္မွ ပင္ဆင္ယူၿပီး စစ္သမီးလဖိုင္ထုဘူႏွင့္ ခ်မ္းလြမ့္တို႔မွာ ဗိုလ္မႉးအျဖစ္ စစ္သမီးရာထူးအျမင့္ဆံုးရရိွခဲ့ၿပီး ဗိုလ္ႀကီးအဆင့္ျဖစ္ စစ္သမီးေတာင္ႏူးတို႔ ရိွခဲ့သည္။
လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ေရွးတန္းထြက္ စစ္သမီးမ်ား ရာထူးတက္ႏႈန္းနည္းခဲ႔သည္႔ အေျခအေနႏွင္႔ပတ္သက္၍ ရာထူးအာမခံခ်က္မ်ား ရွိလာေၾကာင္း အရပ္ဖက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာန၊ ဒု-တာဝန္ခံဆလန္က ပါဒြဲပီဆာက ယခုကဲ႔သို႔ေျပာသည္။
“ အမ်ိဳးသမီးက ႏွစ္အေတာ္ ၾကာမလုပ္ၾကဘူး၊ အဲေတာ့မေပးျဖစ္ဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ေဆးေက်ာင္းမွာဆို တစ္သက္လံုး လုပ္မယ္ လို႔ ဝန္ခံဂတိေပးထားၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ မလုပ္ျဖစ္ဘူး။ ႏွစ္ရွည္လုပ္လာတဲ့ စစ္သမီးေတြကလည္း ရာထူးေပးပါတယ္” ဟု ဆုိသည္။
ဆက္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးေတြကို ခုေနာက္ပိုင္း အခြင့္အေရးေတြ ေပးကာေက်ာင္းဆရာမ၊ ေဆးဆရာမ၊ ေဖ်ာ္ေျဖေရးအဖြဲ႔၊ ရံုးဝန္ထမ္းအျဖစ္အခြင့္အေရးေပးထားေၾကာင္းလည္း၎က ေျပာသည္။
လက္ရိွေကအုိင္အိုတပ္မဟာ (၅)ခုတြင္ဌာနအသီးသီး၊ အဘက္ဘက္မွတာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနသည့္အမ်ိဳးသမီး စုစုေပါင္း(၄၀၀၀) ေက်ာ္ခန္႔ရိွၿပီး စစ္သမီးမွာ(၈၀၀) ေက်ာ္ခန္႔ရိွသည္ဟု သိရသည္။
ေကအိုင္အုိတြင္ စစ္သမီးဦးေရစာရင္းေကာက္ခံထားမႈကို အတိအက်မလုပ္ထားရေသးေသာ္လည္း ေကအိုင္အိုအရာရိွ မ်ား၏ ေျပာဆိုခ်က္အရ စစ္မႈထမ္း (၁၀၀)ရာခိုင္ႏႈန္းတြင္ (၁၀)ရာခိုင္ႏႈန္းမူ စစ္သမီးမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
KIOအဖဲြ႔ကုိ ၁၉၆၁ခုႏွစ္ေဖေဖာ္ဝါရီ (၅) ရက္ေန႔တြင္ ကခ်င္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဇာ္တူးႏွင့္ ေဇာ္ဆိုင္းတို႔ႏွစ္ဦးက စတင္ဖဲြ႔စည္းကာ ကခ်င္တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးကို စတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ဂ်ာေတာ႔(ပ္)-ကခ်င္ျပည္နယ္(ျမစ္မခ)