အိုဘားမားနဲ႔ စကားစျမည္

အိုဘားမားနဲ႔ စကားစျမည္

Written by ေမာင္ေသြးခၽြန္

Sunday, 25 November 2012 13:54

အေမရိကန္သမၼတ အိုဘားမား ႏုိ၀င္ဘာလ ၁၉ ရက္ေန႔က ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔လာေရာက္ခဲ့စဥ္ အေမရိကန္သမၼတ အိုဘားမားရဲ႕ သမိုင္း၀င္ျမန္မာခရီးစဥ္အေပၚမႇာ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္က ႏႇစ္ေထာင္းအားရ  ျဖစ္ခဲ့ရ တာေတြရႇိ သလို တံု႔ျပန္ေဆြးေႏြးခ်င္တာေတြလည္း ရႇိေနပါတယ္။ သမၼတအိုဘားမားရဲ႕ ခရီးစဥ္ကို ၂၀၁၂ ခုႏႇစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၁၉ ရက္က တီဗီက တိုက္႐ိုက္ထုတ္လႊင့္ျပသ ခဲ့တာကို အစအဆံုး စိတ္၀င္တစား ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ ကမၻာမႇာ အင္အားအႀကီးဆံုး ႏုိင္ငံႀကီးက သမၼတတစ္ေယာက္ေပမို႔ လံုျခံဳေရးဘက္မႇာ သူတို႔စိတ္ႀကိဳက္ သူတို႔စီမံသမွ် ခြင့္ျပဳခဲ့ရတဲ့အျပင္ ကိုယ့္ဘက္ကလည္း ဧည့္သည္ေတာ္သမၼတႀကီး မႇဲ႔တစ္ေပါက္မစြန္းရေအာင္ ပံုမႇန္ထက္ပိုလြန္တဲ့ လံုျခံဳေရးေပးခဲ့ရပါတယ္။ အင္အားအႀကီးဆံုးႏုိင္ငံက သမၼတတစ္ေယာက္ဟာ အင္အားခ်ည့္နဲ႔ေနတဲ့  ႏိုင္ငံတစ္ႏုိင္ငံကို အလြတ္သေဘာလာ ေရာက္လည္ပတ္ျခင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အလြတ္သေဘာျဖစ္တဲ့အတြက္လည္း ျမန္မာသမၼတ႐ံုးစိုက္ရာ ေနျပည္ေတာ္ကိုမသြား၊ အေမရိကန္ သမၼတတစ္ေထာက္နားရာ ရန္ကုန္ကိုပဲ ျမန္မာသမၼတက သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုရတယ္။ ကိုယ္က ကႏၲာရခရီး ေနပူႀကီးထဲေလွ်ာက္ေနသူပဲ။ အရိပ္ရႇိရာသြားရေပမေပါ့။ အေမရိကန္သမၼတနဲ႔ ျမန္မာသမၼတ မင္းႏႇစ္ပါးေတြ႕ဆံုခန္းကို ၾကည့္ေနစဥ္မႇာ တို႔ဗမာေတြ ေရႊထီးေဆာင္းအားေကာင္းခဲ့တဲ့  ေခတ္ေကာင္းေခတ္ျမတ္ႀကီး ရင္ထဲကို တလိႈက္လိႈက္စီး၀င္လာတယ္။ ပုဂံေခတ္ဦးမႇာ အေနာ္ရထာမင္းႀကီး တ႐ုတ္ျပည္အထိစစ္ခ်ီၿပီး ဗုဒၶျမတ္စြယ္ေတာ္ေတာင္းယူ ပင့္ေဆာင္ခဲ့ပံုေတြ၊ (စစ္ႏုိင္ေသာ္လည္း စြယ္ေတာ္ပင့္လို႔မရခဲ့ပါ။) ဘုရင့္ေနာင္ေခတ္မႇာ အေရႇ႕ေတာင္အာရႇရဲ႕ ၿပိဳင္ဘက္ကင္း  ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီး တည္ေဆာက္ခဲ့ပံုေတြ၊ အနီးဆံုးကေတာ့ အေလာင္းဘုရား ကုန္းေဘာင္ေခတ္ကို တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ အေလာင္းမင္းတရား၊ အားႀကီးလႇပါတယ္ဆိုတဲ့ အဂၤလိပ္ေတြနဲ႔ စတင္ထိေတြ႕ေနရၿပီ။ အေလာင္းဘုရားရဲ႕ အင္အားကို မလြန္ဆန္ႏိုင္မႇန္းသိတဲ့ အဂၤလိပ္ေတြဟာ သံမႇဴးေဘကာကို လက္ေဆာင္ပ႑ာေတြနဲ႔အတူ ေရႊဘိုကိုေစလႊတ္ၿပီး မဟာမိတ္ဖြဲ႕ခဲ့ရတယ္။ သံမႇဴး ကပၸတိန္ေဘကာ  အေလာင္းဘုရားထံ အခစား၀င္ၿပီး အဂၤလိပ္တို႔ရဲ႕ သ၀ဏ္လႊာစာခြၽန္ေတာ္ကို ဆက္သရ တယ္။ ကပၸတိန္ေဘကာဟာ သူ႔အေတြ႕အၾကံဳကို မႇတ္တမ္းေရးခဲ့ရာ ဆရာညိဳျမက ဘာသာျပန္ၿပီး 'ကုန္းေဘာင္ရႇာပံုေတာ္' စာအုပ္ႀကီးမႇာ အခန္းတစ္ခန္းအေနနဲ႔ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပထားပါတယ္။ မာေၾကာင္းသာေၾကာင္း ႏႈတ္ ခြန္းဆက္စကားေတြ ခ်န္ထားၿပီး 'အေလာင္းဘုရားရဲ႕အသံ' ကို သိရေအာင္  ေကာက္ႏႈတ္တင္ဆက္လိုက္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ရဲ႕စာခြၽန္ေတာ္မႇာ အေလာင္းဘုရားလိုအပ္တဲ့ အကူအညီေတြေပးမယ္၊ ႏိုင္ငံေရႊလမ္းေငြလမ္းေဖာက္ၿပီး မဟာမိတ္စာခ်ဳပ္ေတြ ခ်ဳပ္သင့္တယ္လို႔ဆိုတယ္။ အေလာင္းဘုရားက တဟားဟားရယ္ေမာလိုက္ၿပီး ''သင္တို႔အကူအညီကို ငါေတာင္းခံဖူးသေလာ၊ ငါ၏ရန္သူေတာ္မ်ားကို ႏႇိမ္နင္းရာတြင္ သူတစ္ပါး၏ အေထာက္အပံ့ကို လိုလားခဲ့ဖူးသေလာ။ မည္သူမွ် ဤသို႔မထင္ျမင္ေစလို။ ငါသည္ သံုးႏႇစ္ၾကာ ကာလအတြင္း သူတစ္ပါးထံမႇ ေသနတ္တစ္လက္၊ အေျမာက္တစ္ခုမွ် အကူအညီမယူဘဲ  ေအာင္ေတာ္မူခဲ့သည္ မဟုတ္ေလာ'' ''- - - ကူညီေထာက္ပံ့ေရးကို မေျပာပါႏႇင့္ ငါ့ကိုဘာမွ်ကူညီရန္မလို။ ငါတို႔၏ ဘိုးဘြားအေမြအႏႇစ္  ႏုိင္ငံေတာ္တစ္ရပ္လံုးကို အလံုးစံု ျပန္လည္သိမ္းပိုက္ရန္ တစ္ၿမိဳ႕တည္းသာ က်န္ရႇိေသာအခ်ိန္၌ ငါသည္ သူတစ္ပါးအေထာက္အပံ့ကို လိုအပ္သေလာ'' (ကုန္းေဘာင္ရႇာပံုေတာ္ သတၲမအႀကိမ္ စာ-၃၆) (၂၀၀၃ ဒီဇင္ဘာ ထုတ္) ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ၁၇၅၅ ခုႏႇစ္ ဇူလိုင္လ ၂၃ ရက္မႇာ သံငယ္အရာရႇိ  လက္စတာက သူတို႔ရဲ႕ဘုရင္ခံခ်ဳပ္နဲ႔  ကတိစာခ်ဳပ္ျပဳလုပ္ဖို႔ အေလာင္းဘုရားထံ အခစား၀င္ပါတယ္။ သံအရာရႇိက အဂၤလိပ္ေတြမႇာ  ျပင္သစ္ရန္ရႇိတဲ့အေၾကာင္း တင္ျပေလ်ာက္ထား ပါတယ္။ အဲဒီမႇာ အေလာင္းဘုရား ျပန္ေျပာလိုက္တဲ့ အသံဟာ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ နားနဲ႔ဆတ္ဆတ္ ၾကားလိုက္ရတဲ့အလား ႏႇလံုးသားမႇာပဲ့တင္ က်န္ေနခဲ့တာ ယခုတိုင္ေအာင္ပါပဲ။ ''ငါတို႔ျမန္မာျပည္ကို တစ္ကမၻာလံုးက လာေရာက္စစ္ဆင္ၾကပါေစ။ ငါက အားလံုးေမာင္းထုတ္ပစ္ႏိုင္တယ္။  မင္းတို႔ အဂၤလိပ္ေတြက ျပင္သစ္ကိုေၾကာက္သလား။ (၎စာ-၄) ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို အဂၤလိပ္ကလာၿပီး အကူအညီေတာင္းရတဲ့အခ်ိန္  ျဖစ္ပါတယ္။ မႇတ္ထားလိုက္ပါ။ အဲ ဒီတုန္းက ခရစ္ႏႇစ္ ၁၇၅၅ ျဖစ္ပါ တယ္။ ျမန္မာေတြဘုန္းမီးေနလ ေတာက္ပခ်ိန္မႇာ ဒီေန႔စူပါပါ၀ါ အေမရိကန္ႀကီးဟာ အဂၤလိပ္ရဲ႕ ကိုလိုနီသူ႔ကြၽန္ဘ၀မႇာ ရႇိေနခဲ့ပါတယ္။ အေမရိကန္ဟာ အဂၤလိပ္ လက္ေအာက္က ၁၇၇၆ ခုႏႇစ္ ဇူလိုင္လ၄ ရက္ေန႔မႇာ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့ပါတယ္။ 'ကမၻာသစ္ဟုေခၚၾကေသာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသည္ ႏႇစ္ေပါင္းသံုးရာနီးပါးမွ် အေနာက္ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ား၏ လက္ေအာက္ခံ ကိုလိုနီဘ၀တြင္ေနခဲ့ရသည္။ အထူးသျဖင့္ စပိန္၊ေပၚ တူဂီ၊ျပင္သစ္ႏႇင့္ အဂၤလန္ႏိုင္ငံတို႔၏ လက္ေအာက္္ခံျဖစ္ခဲ့ရ၏'(၁၉၇၀ ေမလထုတ္ ေမာင္စိတၲျမန္မာျပန္ အျမင္သစ္ အေမရိကန္သမုိင္းစာ ၃၅) ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ကိုလိုနီဘ၀က အထက္ျမန္မာျပည္ မႏၲေလးက်တဲ့ ၁၈၈၅ ခုႏႇစ္ကစၿပီး ေရတြက္ရင္  ၆၃ ႏႇစ္ပဲရႇိပါတယ္။ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ပထမစစ္ပြဲ ၁၈၂၄ ခုႏႇစ္ကစၿပီး ေရတြက္ရင္ေတာ့ ႏႇစ္ေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္၊ အေမရိကန္ေတြရဲ႕ ႏႇစ္ေပါင္းသံုးရာနီးပါး ကြၽန္ဘ၀နဲ႔စာရင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ကြၽန္သက္တိုခဲ့ပါတယ္၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ႐ုန္းကန္ႏုိင္စြမ္းအား ဘယ္ေလာက္ထိ ႀကီးမားတယ္ဆိုတာ ခန္႔မႇန္းႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္သမၼတ အိုဘားမားက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မႇာ မိန္႔ခြန္းေျပာေတာ့ ျမန္မာ-အေမရိကန္  ႏႇစ္ႏိုင္ငံဟာ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ ႏိုင္ငံေတြအျဖစ္ဘ၀တူခံစားမႈကို  ထည့္သြင္းေျပာၾကားခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကမႇ အဂၤလိပ္တစ္ႏုိင္ငံတည္းက အုပ္ခ်ဳပ္တာခံရတာ။  အေမရိကန္ေတြခမ်ာ စပိန္၊ ေပၚတူဂီ၊ ျပင္သစ္တို႔ရဲ႕ ကိုလိုနီလည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံဟာ အဂၤလိပ္ေတြ ေနာက္ဆံုးသိမ္းပိုက္ခဲ့တဲ့ႏုိင္ငံ။ ဒါေပမဲ့ အျမန္ဆံုး လြတ္လပ္ေရးရခဲ့တဲ့ႏုိင္ငံအျဖစ္ ကမၻာ့သမိုင္းမႇာ ေမာ္ကြန္းထိုးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အခုေတာ့ ၾကည့္လိုက္ပါဦး။ သူ႔ကြၽန္ဘ၀ ႏႇစ္ ၃၀၀ နီးပါးေနခဲ့ တဲ့ႏုိင္ငံက ကမၻာ့အခ်မ္းသာ ဆံုးႏုိင္ငံႀကီးျဖစ္ေနၿပီး ကြၽန္သက္တိုခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံက ကမၻာ့အဆင္းရဲဆံုး LDC တစ္ႏိုင္ငံျဖစ္ခဲ့ေလၿပီ။  ႏုိင္ငံလြတ္လပ္ၿပီးေနာက္ ေခါင္းေဆာင္ခ်င္း၊ စနစ္ခ်င္း၊ ကံၾကမၼာခ်င္း မတူကြဲျပားတဲ့ အေျခအေနေတြက  မိုးနဲ႔ေျမေလာက္ ကြာဟသြားေအာင္ ဖန္တီးခဲ့ေလၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔သမၼတႀကီးရဲ႕ အျပံဳးဟားႏြမ္းယဲ့ေနတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ေတြ႕ျမင္ခံစားလိုက္ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘ၀ေတြဟာ အျပံဳးခ်င္းေတာင္ ၿပိဳင္ႏိုင္စြမ္းမရႇိေတာ့ဘူးတဲ့လား။ ဒါေပမဲ့ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ေတာ့ အားတက္မိပါတယ္။ ''ႏႇစ္ႏိုင္ငံ တန္းတူရည္တူရႇိမႈ၊ စာနာမႈ၊ တန္ဖိုးထားမႈမ်ားျဖင့္ ေရႇ႕သို႔ဆက္၍ ခရီးဆက္သြားမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း''  (၂၀-၁၁-၂၀၁၂ ထုတ္ ေၾကးမံုသတင္းစာမႇ) သူ ဘယ္ေလာက္အင္အားႀကီးႀကီး ကိုယ္ဘယ္ေလာက္အင္အား ေသးေသး တန္းတူရည္တူမူ ကိုေတာ့ ေရႇ႕႐ႈေပလိမ့္မယ္။ တန္းဆိုတာ အဆင့္အတန္း၊ ရည္ဆိုတာ အရည္အခ်င္း၊ တူသလားဆိုေတာ့ မတူေသးပါဘူး။ အေ၀းႀကီးလိုေသးေပမယ့္ စုစည္းညီညြတ္တဲ့အားနဲ႔ အသားကုန္ႀကိဳးစားရင္  ဘာလို႔မျဖစ္ႏိုင္ရမႇာလဲ။အင္အားခ်ည့္နဲ႔ၿပီး ရန္သူေတြပတ္လည္၀ိုင္းေနတဲ့ မုဆိုးဖိုရြာကေလးအဆင့္ကေန 'ကုန္းေဘာင္အင္ပါယာႀကီး' ထူေထာင္ႏုိင္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘိုးဘြားေတြ ဘယ္လိုႀကိဳးစား သြားခဲ့သလဲ။ ဓားေတာင္အလံုအေလာက္မရႇိလို႔ ရန္သူကို ၀ါးရင္းတုတ္နဲ႔ အႏိုင္တိုက္ခဲ့တာ  ဘိုးဘြားေတြရဲ႕ ဇာတိမာန္စိတ္ဓာတ္ပဲ။ ခုေတာ့ျဖင့္ ဟိုလူလာ မ်က္ႏႇာခ်ဳိေသြး၊ ဒီလူလာမ်က္ႏႇာခ်ဳိေသြးရနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေျပာခဲ့တဲ့  ႏိုင္ ငံမ်ဳိးျဖစ္ေနၿပီ။ ေပးပါေျပာရ၊ ကမ္းပါေတာင္းရနဲ႔ ရာဇဣေျႏၵလည္း ပ်က္ခဲ့ၿပီ။ တကယ္ဆို အကူအညီမလိုဘူး မဟုတ္ပါဘူး။ လိုျခင္းလိုရင္ အတတ္ပညာ နည္းပညာပိုင္းေလာက္ပဲ လိုတာပါ။ အရင္းအႏႇီးက သယံဇာတေတြ၊ ေျမလြတ္ေျမ႐ိုင္းေတြ၊ လူ ေတာ္လူေကာင္းေတြ ထိုက္သင့္သေလာက္ရႇိ ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႔ ျပည္သူအတြက္ 'ဆင္းရဲမြဲေတ' လို႔ မရႇက္မေၾကာက္ ေျပာေနရတာ။ ခ်မ္းသာ လိုက္တဲ့ ခ႐ိုနီစီးပြားေရးသမားႀကီးေတြ အာဏာပိုင္ေတြကျဖင့္ ယိုးဒယားက အခ်မ္းသာဆံုး စာရင္း၀င္ ေတြကိုသနားတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ အေမရိကန္သမၼတ အိုဘားမား မိသားစုရဲ႕ ပိုင္ဆုိင္မႈေတာင္မႇ ေဒၚ လာ ၁၀ သန္းေလာက္ပဲရႇိတာဆိုေတာ့ ဒီက ခ႐ိုနီႀကီးေတြက အိုဘားမားကိုလည္း သနားတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္ေပလိမ့္မယ္။ ဒီက ခ႐ိုနီ တစ္ ေယာက္က သူ႔၀န္ထမ္းေတြအတြက္ တစ္လေဒၚလာသန္းခ်ီၿပီး အကုန္ခံႏုိင္တယ္။  ႏိုင္ငံမႇာရႇိသမွ် ျပည္သူလူထုကို အက်ဳိးျပဳရမယ့္ စီးပြားေရး အရင္းအျမစ္ေတြမႇန္သမွ် ခ႐ိုနီေတြ လက္ထဲမႇာ။ ကြၽန္ေတာ္ မနာလိုလို႔ ေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေတြ ဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဘ႑ာေငြေတြ မဟုတ္ဘူးလား။ ျပည္သူလူထုၾကားမႇာ စီးဆင္းလည္ပတ္ေနရမယ့္ ေငြေၾကး currency ဟာ  ျဖတ္ေတာက္ခံရၿပီး လူတစ္စုလက္ထဲမႇာ စုပံုေနတာ မဟုတ္ပါလား။ ဒီပိုက္ဆံေတြ ရင္းႏႇီးျမႇဳပ္ႏႇံမႈေတြ ျပန္ေပးပါ။ ျပန္အန္ပါလို႔ ကြၽန္ေတာ္ မေတာင္းဆိုလုိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့  ဒီလူတစ္စုရဲ႕ လက္ထဲမႇာ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အင္အားေတြေရာက္ေနသမွ်ေတာ့ တုိင္းျပည္ဟာ အားခ်ည့္ေနဦးမႇာပါ။ သူတို႔ရဲ့မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ တစ္မတ္ဖိုးေလာက္ရႇိရင္ပဲ အဲဒီတစ္မတ္ဖိုးေလာက္နဲ႔  ႏိုင္ငံနဲ႔ ျပည္သူကို အက်ဳိးျပဳႏုိင္ပါတယ္။ ေဆး႐ံုနဲ႔စာသင္ေက်ာင္းေတြ အမ်ားႀကီးေဆာက္ေပးႏုိင္ပါတယ္။ စစ္ေဘး၊ ေရေဘး၊ ငလ်င္ေဘးစတဲ့ ေဘးဒုကၡပင္လယ္ေ၀ေနတဲ့ ျပည္သူလူထုႀကီးကို အမ်ားႀကီးကူညီႏိုင္ပါတယ္။ အေသးစားေခ်းေငြ (အရင္းအႏႇီး)ေတြ ထုတ္ေပးႏုိင္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္ ဘာေၾကာင့္မြဲခဲ့ရတယ္ဆုိတဲ့ သာဓကတစ္ခု တင္ျပလိုက္ပါဦးမယ္။ 'သူသည္သစ္လံုးမ်ားကို တစ္လံုးလ်င္ ၁၀ေဒၚလာႏႈန္းျဖင့္ ထုတ္ယူခဲ့ၿပီးေနာက္ ေဒၚလာ ၅၀၀ သုိ႔မဟုတ္ ထို႔ထက္ပိုျမင့္ေသာေစ်းျဖင့္ ေရာင္းခ်ခဲ့သည္။ ---- သစ္ လုပ္ငန္းသည္ ထူးဂ႐ုဖ္၏အဖိုးတန္ က႑တစ္ခုအျဖစ္ ဆက္လက္ရပ္တည္ေနသည္။ ၂၀၀၇ ခုႏႇစ္တြင္ အသားတင္အျမတ္ ေဒၚလာ ၇၅ သန္းရရႇိခဲ့သည္ဟု ေပါက္ၾကားသြားခဲ့သည့္ အေမရိကန္ေၾကးနန္းတစ္ေစာင္က ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ (၉ ႏို၀င္ဘာလ ၂၀၁၂ ထုတ္ လူထု ပံုရိပ္ဂ်ာနယ္မႇ) (စာ-၂၂႐ႈ) ၾကည့္စမ္း အဲဒီ ၂၀၀၇ ခုႏႇစ္မႇာ ျပည္သူေတြမႇာေတာ့ ေလာင္စာစြမ္းအင္ဓာတ္ဆီေစ်းတက္လို႔ လမ္းေပၚတက္ဆႏၵျပၾက၊ သံဃာေတာ္မ်ားပါ ျပည္သူ႔ဒုကၡကိုမၾကည့္ရက္ေတာ့လို႔ လမ္းေပၚထြက္ခဲ့ၾက။  ေမတၲသုတ္နဲ႔ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ခဲ့တာ။ နံပါတ္တုတ္နဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ေတြရခဲ့ရနဲ႔။ 'ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လႇန္ေရး' လို႔ သမိုင္းေမာ္ကြန္းကို ေသြးနဲ႔ေရးခဲ့ရ။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကေတာ့ အဲဒီ ၂၀၀၇ ခုႏႇစ္ တစ္ႏႇစ္တည္းမႇာ  သစ္လုပ္ငန္းတစ္ခုတည္းက  ေဒၚလာ ၇၅ သန္း အျမတ္အစြန္းရသြားသတဲ့။ ေဒၚလာ ၅၀၀ တန္တဲ့ သစ္လံုးတစ္လံုးကို ၁၀ ေဒၚလာ တည္းနဲ႔ ထုတ္ယူခြင့္ေပးလိုက္တဲ့ တုိင္းျပည္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားရဲ႕ အရည္အခ်င္း . . .။ အျခား အျခားေသာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီးေတြ၊ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ အရင္းအျမစ္ေတြ ဘယ္လိုခြဲေ၀ၿပီး  ဘယ္လိုအေျခအေန ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ပါလိမ့္။ မစၥတာအိုဘားမားကေတာ့ သတၲိေကာင္းတဲ့ ျပည္သူလူထုႀကီးကို ခ်ီးက်ဴးစကားဆိုခဲ့ပါတယ္။  ''အ ျဖဴေရာင္၀တ္ထားတဲ့ လႈပ္ရႇားတက္ႂကြသူေတြဟာ တနဂၤေႏြေန႔မႇာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြနဲ႔ မိသားစုေတြဆီ သြားေတြ႕ခဲ့ၾကတာေတြ၊ ေရႊ၀ါေရာင္၀တ္ထားတဲ့ ရဟန္းေတြက လမ္းေတြေပၚမႇာ  ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပခဲ့ၾကတာေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ျမင္ ခဲ့ရပါတယ္။ နာဂစ္မုန္တိုင္းကို တံု႔ျပန္ဖို႔ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕ေတြ ဖြဲ႕ခဲ့ၾကတဲ့ သာမန္ျပည္သူေတြအေၾကာင္းလည္း သိခဲ့ရပါတယ္။ လြတ္လပ္မႈကို  ေဖာ္က်ဴးခဲ့ၾကတဲ့ ဟစ္ေဟာ့အဆုိေတာ္ေတြရဲ႕ ေတးသံကိုလည္းၾကားရပါတယ္'' (ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ မႇာေျပာတဲ့မိန္႔ခြန္းမႇ ၂၂-၁၁-၂၀၁၂ ထုတ္ ေပၚျပဴလာနယူးစ္ ဂ်ာနယ္ စာ-၁၉) ဒီအေၾကာင္းအရာ ဒီစာပိုဒ္ကေလးကိုပဲ ၂၀-၁၁-၂၀၁၂ ထုတ္ ေၾကးမံုသတင္းစာမႇာေဖာ္ျပခဲ့ပံုကေတာ့ ဆင္ဆာအျဖတ္အေတာက္ေတြနဲ႔ပါ။ 'ဆိုက္ကလုန္းမုန္တိုင္းဒဏ္ ခံရသူမ်ားကို ကူညီရန္ စုေပါင္းလုပ္ေဆာင္ၾကသည့္ သာမန္ျပည္သူမ်ား၏ အေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ အသံ၊ လြတ္လပ္ျခင္း သီခ်င္းမ်ားကို သီက်ဴးေနသည့္ ဟစ္ေဟာ့ဂီတ သမားမ်ား၏ အသံအားလံုးကိုလည္း မိမိ တို႔ၾကားခဲ့ရပါေၾကာင္း'' ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား လြတ္ေျမာက္ေရးလႈပ္ရႇားတဲ့ အျဖဴေရာင္လႈပ္ရႇားမႈကို ႏုိင္ငံပိုင္သတင္းစာက ဆင္ဆာျဖတ္ခဲ့တယ္။ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ေရႊ၀ါေရာင္အေရးတာ္ပံုႀကီးကို ဆင္ဆာျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါ ဒီေန႔ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး တည္ေဆာက္ေနပါတယ္ဆိုတဲ့ ႏုိင္ငံပိုင္ သတင္းစာမ်ားရဲ႕ လုပ္ထံုးလုပ္နည္း တစ္ျပည္လံုးက ခ်န္ပီယံလိဂ္ေဘာလံုး ဗိုလ္လုပြဲေစာင့္ၾကည့္သလို ၾကည့္ျမင္နားစိုက္ခဲ့တာကို  ႏိုင္ငံပိုင္သတင္းစာဆရာမ်ား သိပါေလစ။ ၾကည့္စမ္း သမၼတအိုဘားမားဆီကေတာ့ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ စီးပြားေရးအကူအညီေတြ ေပးပါ၊ ကမ္းပါနဲ႔ လက္ျဖန့္ခံေတာင္းေနၿပီးေတာ့ အိုဘားမားမိန္႔ခြန္းက်ေတာ့ ျဖတ္ေတာက္ေဖာ္ျပသတဲ့။ အေမရိကန္သမၼတႀကီးခမ်ာ အပြဲပြဲႏႊဲခဲ့ေလသမွ် ျမန္မာျပည္ေရာက္မႇ မိန္႔ခြန္းေတာ္ႀကီး  အျဖတ္ေတာက္ခံရရႇာတယ္။ ဒီေလာက္ဆို ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း သိေလာက္ပါၿပီ မစၥတာအိုဘားမား ခင္ဗ်ား။ အေမရိကန္သမၼတႀကီးကေတာ့ ဒီလိုျဖတ္ေတာက္ခုတ္ထစ္ပစ္မႇာ ႀကိဳသိေနတဲ့ အၾကားအျမင္ရ ပါရမီရႇင္တစ္ဦးပမာ သူ႔မိန္႔ခြန္းထဲမႇာ ဒီလိုမိန္႔ၾကားသြားခဲ့ပါတယ္။ ''ဖိႏႇိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားမယ့္အစား  လူထုရဲ႕စုေ၀းခြင့္ကို အခုအခါမႇာ အျပည့္အ၀ေလးစားရပါေတာ့မယ္။ သတင္းဆင္ဆာျဖတ္ေတာက္မႈနဲ႔ အသံေတြကိုပိတ္ဆို႔ထားမယ့္အစား ျခံဳလႊာကို ဆက္လက္႐ုပ္သိမ္းရပါလိမ့္မယ္'' သမၼတအိုဘားမားအေပၚ ႏိုင္ငံေတာ္ကေရာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကပါ ဧည့္၀တ္ေက်ပြန္ခဲ့တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အေမရိကန္သမၼတႀကီးကို ဧည့္ခံရာမႇာ ကိုယ္ပိုင္ပုဂၢလိက သတင္းစာေလးတစ္ေစာင္ေလာက္နဲ႔ ဧည့္မ ခံႏိုင္ခဲ့တာကေတာ့ မ်က္ႏႇာပ်က္စရာ ရႇက္စရာ ေကာင္းလႇပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ပုဂၢလိကေန႔စဥ္ ထုတ္ သတင္းစာတစ္ေစာင္ဟာ မစၥတာအိုဘားမားအတြက္ ေက်နပ္ႏႇစ္သက္ဖြယ္ အေကာင္းဆံုး လက္ေဆာင္ ျဖစ္ႏုိင္ေလာက္ပါတယ္။ အေမရိကန္သမၼတႀကီး ေျပာသြားတာေတြ လယ္ယာေျမပိုင္ဆုိင္ခြင့္၊ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံမႇာ ရႇိသင့္တဲ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕အေနအထား၊ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား၊ တိုင္းရင္းသားမ်ားနဲ႔ ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စသည္ျဖင့္ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ေက်နပ္အားရပါတယ္။ တစ္ခုပဲ ရခိုင္-ဘဂၤါလီအေရး။ မစၥတာအိုဘားမား နားလည္ႏိုင္တဲ့အရာမဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီမႇာ  ျဖစ္ေနတာေတြက အေမရိကန္ပံုစံနဲ႔ လံုး၀မတူပါဘူး။ အေမရိကန္မႇာ လူမ်ဳိးေပါင္းစံု ဘာသာေပါင္းစံု ဘံု  အက်ဳိးစီးပြားနဲ႔ ေနၾကတဲ့ဓေလ့။ 'ထို႔ေၾကာင့္ပင္လ်င္ အေမရိကန္တို႔က သူတို႔၏အဖြဲ႕အစည္းကို 'အရည္ေဖ်ာ္ေပါင္းအုိးႀကီး' ဟု တင္စားေခၚၾကေလသည္။ (၁၉၇၀ ေမလထုတ္ ေမာင္စိတၲျမန္မာျပန္ အျမင္သစ္ အေမရိကန္သမုိင္း စာ-၁၆၁) ကြၽန္ေတာ္တို႔မႇာ အေမရိကန္ကဲ့သို႔ေသာ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ေကာင္းေကာင္းမရႇိဘဲနဲ႔ စစ္မႇန္တဲ့  ျပည္ေထာင္စုမူမရႇိဘဲနဲ႔ ရႇမ္း၊ မြန္၊ ကခ်င္၊ ရခိုင္၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ ကယား စတဲ့ တုိင္းရင္းသားေတြကို  ေပါင္းအုိး ႀကီးထဲထည့္ၿပီး အရည္ေဖ်ာ္မပစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေဖ်ာ္ရင္လည္း ဘယ္သူကမႇ ငံု႔မခံပါဘူး။ အေမရိကန္မႇာက ေရႇးကာလမႇသည္ ယခုခ်ိန္အထိ လူ၀င္လူထြက္မ်ားလႇပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း လူ၀င္မႈဆိုတဲ့စကား (ေ၀ါဟာရ) ဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခ အေနက ေတာင္းဆိုေသာေၾကာင့္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားတြင္ အသစ္ေပၚလာရေသာ ေ၀ါဟာရျဖစ္သည္' လို႔ ဆိုပါတယ္။ (အျမင္သစ္ အေမရိကန္သမုိင္း စာ-၁၅၅) မစၥတာအိုဘားမားက ''ဘဂၤါလီေတြမႇာလည္း သူတို႔ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔သူ တို႔ရႇိပါတယ္'' လို႔ နိဒါန္းသြယ္ရင္း ''ဘယ္ႏိုင္ငံက ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ကလာလာ၊ ဘယ္ဘာသာပဲကိုးကြယ္သည္ ျဖစ္ေစ၊ ဘယ္လိုကြဲျပားမႈမ်ဳိးပဲရႇိရႇိ  သူတို႔ရဲ႕မိသားစုေတြကို ၿခိမ္းေျခာက္မႈမရႇိဖို႔နဲ႔ သူတို႔အိမ္ ဖ်က္ဆီးျခင္းမခံရဖို႔ဟာ သူတို႔လူမ်ဳိးရဲ႕ ျဖစ္တည္မႈ သူတို႔ဘယ္ကလာတယ္ဆိုတာေၾကာင့္ မျဖစ္သင့္ပါဘူး''လို႔ ေျပာသြားပါတယ္။ မိသားစုေတြ ၿခိမ္းေျခာက္ခံရ၊ အိမ္မီး႐ိႈ႕ခံရတာက ဘဂၤါလီတစ္ဖက္တည္း နစ္နာခဲ့တမဟုတ္ပါဘူး။ ရခိုင္ေတြဘက္လည္း အမ်ားႀကီးနစ္နာခဲ့တာ လည္လႇီးသတ္တာေတာင္ ခံရပါတယ္။ အေမရိကန္ေတြ ဗီယက္နမ္ကို က်ဴးေက်ာ္ၿပီး ဗုံးမိုးရြာခ်ခဲ့စဥ္က ဗီယက္နမ္ေတြလည္းေသ၊ ဗီယက္ေကာင္းေတြက  ျပန္ခ်ေတာ့ အေမရိကန္ေတြလည္းေသ။ ဒီသေဘာပါပဲ။ ပဋိပကၡဆိုတာ ႀကီးသည္ ျဖစ္ေစ၊ ငယ္သည္၊ ေသးသည္ျဖစ္ေစ ႏႇစ္ဖက္နစ္နာတာခ်ည္းပါပဲ။ အိမ္ရႇင္နဲ႔ ဧည့္သည္မႇာ အိမ္ရႇင္အတြက္   ထည့္မေျပာဘဲ ဧည့္သည္ဘက္က ေျပာသြားတာကေတာ့ အေမရိကန္ သမၼတႀကီး ပမာဒေလခ သြားပံုရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕သေဘာထားက ဘယ္သူပဲလာလာပါ လာျခင္းေကာင္းဖို႔ပါပဲ။ ဘဂၤါလီပဲလာလာ အေမရိကန္ပဲလာလာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပည္ေထာင္စု၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ယဥ္ေက်းမႈကိုမထိပါး၊ မေစာ္ကားဖို႔ပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ေအးအတူ ပူအမွ် ေနထိုင္ၿပီး ဒီတုိင္းျပည္အေပၚ သစၥာရႇိ မယ္ဆိုရင္  ႀကိဳက္သလိုေနပါ။ ႀကိဳက္သေလာက္ေနပါ။ အေမရိကန္မႇာ အေျခခ်ေနထိုင္ၾကတဲ့ လူမ်ဳိးေပါင္းစံုလို  'ေပါင္းအုိးႀကီး' ထဲ အရည္ေဖ်ာ္သြားတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ ဒီေပါင္းအိုးႀကီးကို ႐ိုက္ခြဲဖို႔ ႀကိဳးစားလာရင္  မစၥတာ အိုဘားမား ဘာလုပ္မလဲ။ဘင္လာ ဒင္ကို သတ္ခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။ အေျဖက အဲဒါပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ အေမရိကန္မႇာ လာေရာက္ေနထိုင္ၾကတဲ့ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးဟာ သူတို႔ခ်ည္း သီးသီးသန္႔သန္႔ စုစည္းၿပီး ျပည္နယ္ေတာင္း သို႔မဟုတ္ ႏိုင္ငံတစ္ခုတည္ေထာင္ခြဲထြက္မယ္ ဆိုပါစို႔။ မစၥတာအိုဘားမား ဘာလုပ္မႇာလဲ။ အေျဖက အဲဒါပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးလႈပ္ရႇားမႈေတြကို အားေပးကူညီခဲ့တဲ့အတြက္ အေမရိကန္ျပည္သူမ်ားကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။  ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕သမၼတႀကီးဦးသိန္း စိန္ကေတာ့ မစၥတာအိုဘားမားသမၼတ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္စဥ္က ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့တဲ့အတိုင္း “FORWARD ေရွ႕သို႔” လို႔ ကတိေပးလိုက္ပါၿပီ။ (မဆလေခတ္က ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ 'ေရႇ႕သို႔' ဆိုတဲ့ ၀ါဒျဖန္႔စာေစာင္ကို သတိရ လိုက္မိပါေသးရဲ႕) ေရႇ႕သို႔လို႔ ဆိုတဲ့အတြက္ 'ေနာက္ျပန္ဆုတ္မႇာလား' ဆိုတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ သံသယကို ေခ်ဖ်က္လိုက္တယ္ လို႔ပဲ အေကာင္းျမင္ပါရေစ။ ေနာက္ျပန္ဆုတ္မယ္ဆိုရင္လည္း ေက်ာက္ေခတ္အထိေရာက္ေအာင္  ျပန္ဆုတ္မႇာလားလို႔ ေမးလုိက္ခ်င္ပါဘိေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာသီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ ရႇိပါတယ္။ 'ေသာၾကာၾကယ္အလား ေရႇ႕သို႔သြား' တဲ့။ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္က ေသာၾကာသားခင္ဗ်။ ေရႇ႕သို႕သာ သြား . . .။   ။