ရန္ကုန္ျပည္သူ႕ေဆးရံုႀကီးမွာ အာရေက ရွာနည္း

ရန္ကုန္ျပည္သူ႕ေဆးရံုႀကီးမွာ အာရေက ရွာနည္း 

by mmnewshub

Moe MaKa News , 11 November 2012  —  (ေဆာင္းပါး) အေမစုက လႊတ္ေတာ္မွာ ရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီးကုိ အဆင္႔ျမွင္႔တင္ဖုိ႔ အဆုိ တင္သြင္းတာ ေအာင္ျမင္သြားၿပီတဲ႔… ၀မ္းသာပါတယ္ အေမ… ဒါက ျဖစ္သင္႔ေနတာ လြန္ခဲ႔တဲ႔ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ကတည္းကပါ… အေမစုက သူေဆးရံုမွာ လူနာ သြားၾကည္႔တုန္း က ျမင္တာေတြ ကုိ ေျပာသြားတယ္…
အမွန္တကယ္ လိုအပ္တာေတြကုိ ေထာက္ျပသြားတယ္… ဆရာ၀န္ေတြက ေစတနာအျပည္႔အ၀နဲ႔ ကုသေပးေနတယ္… ဒါေပမယ္႔ လိုအပ္တဲ႔ ေဆးပစၥည္းကိရိယာေတြကေတာ႔ လူနာေတြ အကုန္ယူလာရတယ္ ဆိုတာေလးပါ ထည္႔ေျပာေပးသြားတာလည္း အခုလက္ရွိ မီဒီယာေတြရဲ႕ ေကာင္းမႈနဲ႔ လူနာရွင္ေတြရဲ႕ အင္မတိ အင္မတန္ ေႏြးေထြးတဲ႔ ဆက္ဆံေရးကုိ ခံေနရတဲ႔ အစိုးရေဆးရံုေတြက ဆရာ၀န္ေတြအားလံုး အားလံုးရဲ႕ကုိယ္စား ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္… ဒါေပမယ္႔ အေမစု မသိေသးတာေတြရွိေသးတယ္… အေမစုအျပင္ မသိေသးတဲ႔ လူေတြအားလံုးကုိ ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပခ်င္တာေလးေတြ ရွိပါတယ္…
အေမစုက တိုင္းသိျပည္သိ ကမာၻသိလူတေယာက္ ဆုိေတာ႔ အေမစုလာၿပီ ဆုိတာကုိ ေဆးရံုႀကီးနဲ႔မဆုိင္တဲ႔ အျပင္ကလူေတြကအစ သတိထားမိမွာ အေသအခ်ာပါပဲ… ဒီေတာ႔ အေမစုက သာမာန္လူေတြ ႀကံဳေတြေနရတဲ႔ ေဆးရံုႀကီးရဲ႕ ၀င္းတံခါးမွာတခါ… ေဆးရံုႀကီးေအာက္ထပ္က ဂိတ္ေပါက္မွာ တခါ… လူနာေဆာင္ ၀င္ေပါက္မွာ တခါ ေဆးရံု၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ အင္မတန္ ေႏြးေထြးတဲ႔ ႀကိဳဆုိမႈေတြကုိ အလုိလုိေလး ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးသား ျဖစ္သြားၿပီေပါ႔ဗ်ာ… သာမန္လူတဦး ေဆးရံုႀကီးကိုလာၿပီ ဆုိရင္ ၀င္းတံခါး အ၀င္ေပါက္မွာက ၅၀ိ- ေဆးရံုႀကီးေအာက္ထပ္မွာက ၅၀ိ- ႀကံဳရင္ႀကံဳသလုိေလး ေပးရပါတယ္… ဆိုလုိတာက မႀကံဳရင္ မေပးရဘူးေပါ႔ဗ်ာ… လူနာေဆာင္ ၀င္ေပါက္ မွာကေတာ႔ အေျခအေနေတြက ခုနက ေနရာ ၂ ခုနဲ႔  လံုး၀မတူေတာ႔ပါဘူး… လူနာေဆာင္ထဲက အေျခအေနေပၚ မူတည္ၿပီးတမ်ိဳး… ဧည္႔ေတြ႕ခ်ိန္ေပၚမူတည္ၿပီးတဖံု… လာေတြတဲ႔ လူဦးေရေပၚမွာ တသြယ္… ႀကံဳႀကံဳ မႀကံဳႀကံဳ ပုိက္ဆံေတာင္းပါတယ္… ပုိက္ဆံမေပးရင္ မ၀င္ရပါဘူး… ကံမေကာင္းရင္ အလုပ္သမား အေဟာက္ေတာင္ခံရပါေသးတယ္… ဒီေတာ႔ ရန္ကုန္ ေဆးရံုႀကီးမွာ လူနာသြားၾကည္႔မယ္ဆုိရင္ အ၀တ္အစား သန္႔သန္႔ေလး ၀တ္ၿပီး ဟိတ္အျပည္႔ ဟန္အျပည္႔ရွိရပါတယ္… ကုိယ္႔ပံုစံက ေၾကာက္သလုိရြံ႕သလုိ ျဖစ္ေနရင္ေတာ႔ ေသခ်ာပါတယ္… အေဟာက္ခံ အဆဲခံ အေျပာခံရမွာပါပဲ…
ဒါက ေဆးရံုႀကီးရဲ႕ လူနာေဆာင္ေတြ ဘယ္မွာရွိတယ္… ဘယ္လုိ သြားရမယ္ ဆုိတာကုိ ေသခ်ာသိတဲ႔ လူေတြရဲ႕ အေျခအေနေလးပါ… တကယ္လုိ႔ လူနာေဆာင္ေတြ ဘယ္မွာရွိလဲ မသိတဲ႔လူဆုိရင္ေတာ႔ လမ္းညႊန္ခေလးပါ အပုိ ထပ္ၿပီး ေပးရပါတယ္… ဗမာလူမ်ိဳး အလုပ္သမား ဆုိရင္ေတာ႔ ၂၀၀ိ- ေပးရၿပီး ဗမာ မဟုတ္တဲ႔ အလုပ္သမား ဆုိရင္ေတာ႔ ၅၀၀ိ-ပါ… မေပးခ်င္ဘူး ဆိုရင္ေတာ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ ေပါက္ကရလမ္းျပေပးတာကုိ သြားရင္းသြားရင္းနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ေတြကုန္ၿပီး လူနာေဆာင္ ရွာလုိ႔ မေတြ႔တာနဲ႔ပဲ ပုိက္ဆံေပးၿပီး လုိက္ပို႔ေပးခုိင္းရတဲ႔ အျဖစ္ကိုေရာက္ပါတယ္… အလုပ္သမားနဲ႔ မေတြ႔ပဲ တျခား သေဘာေကာင္းတဲ႔ လူမ်ိဳးေတြနဲ႔ ေတြ႔ခဲ႔ရင္ေတာ႔ ဒါဟာ ကံေကာင္းတဲ႔ အေျခအေနပါ… ဒီျပႆနာကလည္း ေဆးရံုႀကီးမွာ Information Centre (သုိ႔) Inquiry လုိ႔ေခၚတဲ႔ အလြယ္တကူ သိခ်င္တာကုိ ေမးလုိ႔ျမန္းလုိ႔ရတဲ႔ ေနရာ မထားေပးလုိ႔ျဖစ္တာပါ… အေမစုကေတာ႔ ဒီအေျခအေနကို မႀကံဳလုိက္ရပါဘူး… ဒါကလည္း အေမစုကိုးဗ်…
အခုေရးသြားတာေတြက လူနာသတင္း လာေမးသူေတြနဲ႔ လူနာေစာင္႔ေတြ ေန႔တုိင္းေန႔တုိင္း ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ႔ အေျခအေနပါ… လူနာေစာင္႔ေတြ လူနာေတြႀကံဳေတြ႔ရတဲ႔ ေနာက္ထပ္အေျခအေနေတြ ရွိပါေသးတယ္… အဲဒါကေတာ႔ Wheel Chair (လူနာတင္ တြန္းလွည္း) (သုိ႔) Trolley (လူနာတင္ တြန္းကုတင္) နဲ႔ သြားရတဲ႔ အခ်ိန္အခါမ်ိဳးေတြပါ…
ျပင္ပလူနာဌာနကေန လူနာေဆာင္ကုိ လူနာကိုေရႊ႕ရေတာ႔မယ္ ဆုိရင္ ေဆးရံုကအလုပ္သမားကို ပုိက္ဆံေပးရပါတယ္… ေနာက္ ဓါတ္မွန္၊ တီဗီြဓါတ္မွန္ (Ultrasound)၊ Specialist Ward Show (အထူးကုေဆာင္ ဆရာ၀န္ သြားျပျခင္း)၊ လူနာေဆာင္ေျပာင္း အစရွိသျဖင္႔ လူနာရဲ႕ ေရာဂါအေျခအေနေပၚ မူတည္ၿပီး လူနာေဆာင္ထဲကေန ျပင္ပကုိ သြားရတဲ႔ ကိစၥေတြပါ… အလုပ္သမားေတြကုိ ပုိက္ဆံေပးပါတယ္ ဆုိလည္းပဲ တြန္းပံုတြန္းနည္းက ကြာပါေသးတယ္… ရုိးရိုးလား၊ ပံုမွန္လား၊ ရွယ္လား၊ စပါယ္ရွယ္လား ဆုိၿပီး ကြာပါတယ္… ရိုးရိုးက ၂၀၀ိ- ပံုမွန္က ၅၀၀ိ- ရွယ္က ၁၀၀၀ိ- စပါယ္ရွယ္က ၁,၅၀၀ိ- ပါ… ဒါကသူတုိ႔ တာ၀န္ပဲေလ ပိုက္ဆံမေပးပါဘူးဆိုတဲ႔ လူနာကေတာ႔ Wheel Chair နဲ႔ဆုိရင္ ျပဳတ္က်မသြားေအာင္ ကုိင္ထားေပးေတာ႔… Trolley ဆုိရင္ေတာ႔ ေဘးကပါလာတဲ႔ လူနာေစာင္႔က မနည္း လုိက္ထိန္းရင္ထိန္း မဟုတ္ရင္လည္း  ဘုရားစာေတြ အကုန္ ရြတ္တတ္ဖုိ႔လုိပါလိမ္႔မယ္… လူနာျပဳတ္က် မသြားေအာင္ပါ… Special ဆိုရင္ေတာ႔ လူနာက သိန္းေထာင္ေက်ာ္တန္ ေမာ္ေတာ္ကားစီးေနရတဲ႔အတုိင္း အေသအခ်ာ သူတုိ႔ တြန္းပို႔ေပးပါတယ္… ေနာက္ လူနာက ေသြးသြင္းဖုိ႔လုိလုိ႔ ေသြးဘဏ္မွာ သြားယူရတဲ႔ အခါမ်ိဳး၊ ေဖာက္ထားတဲ႔ ေသြးကုိ ဓါတ္ခြဲခန္းကို သြားပို႔ရတဲ႔ အခါမ်ိဳး၊ လူနာမွတ္တမ္းကုိ တျခား အေဆာင္ကို သြားပို႔ရတဲ႔ အခါမ်ိဳးေတြမွာလည္း သူတုိ႔ကုိ ပုိက္ဆံေပးရပါတယ္… ဒါကို အေမစုသြားေတြ႔တဲ႔ လူနာက အေမစုကို ထည္႔ေျပာေပးလုိက္ပံု မရပါဘူး… ဒါမွမဟုတ္ အေမစုက တျခား အေရးႀကီးတာေတြကို ေျပာခ်င္လုိ႔ တမင္ ထည္႔မေျပာတာလည္း ျဖစ္မွာပါ… အေမစုကုိ အျပစ္ေျပာျခင္း မဟုတ္ပါ… ကၽြန္ေတာ္႔အျမင္ကိုသာ ေရးျခင္းပါ…

ေျပာပါဦးမယ္ သူတုိ႔ ဗမာလူမ်ိဳး မဟုတ္တဲ႔ အလုပ္သမားေတြ ဘယ္ေလာက္အထိ အသည္းမာႏိုင္သလဲ ဆုိရင္ နာဂစ္ျဖစ္တုန္းက ရန္ကုန္ ေဆးရံုႀကီးမွာ ဓါတ္ေလွကားေတြ ပ်က္သြားတာေၾကာင္႔ လူနာေတြကုိ သူတို႔က ထမ္းတင္ေပးရပါတယ္… ပထမထပ္ဆို ၅,၀၀၀ိ- ဒုတိယထပ္ဆုိ ၈,၀၀၀ိ- ေပးရပါတယ္… မေပးႏိုင္တဲ႔လူနာေတြဆုိ ေလွကားရင္းမွာပဲ ဒီအတိုင္း ခ်ထားလုိက္ပါတယ္… လူနာေစာင္႔ကလည္း ပါလာတာကမွ ၂ ေယာက္ ဆုိေတာ႔ ဘယ္လုိမွ ထမ္းမတင္ႏိုင္ပါဘူး… အျမင္မေတာ္တာကမွ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ဆုိးရြားတာပါ… ဆရာ၀န္ႀကီးေတြလာလုိ႔ ဆူခံ ဆဲခံရမွ မသယ္ခ်င္ သယ္ခ်င္နဲ႔ သယ္ေပးပါတယ္… ဒါကလည္း ဆရာ၀န္ႀကီးေတြ ရွိတုန္းခဏပါ… ေနာက္ေတာ႔လည္း လူနာေတြက ေလွကားရင္းမွာ ျပန္ပံုလာျပန္တာပါပဲ… လက္ေထာက္ဆရာ၀န္တုိ႔ အလုပ္သင္ဆရာ၀န္တို႔ ဆုိတာ သူတုိ႔မ်က္လံုးထဲရွိတာ မဟုတ္ေတာ႔ သြားေျပာရင္ သူတုိ႔ရဲ႕ ဘုၾကည္႔ျပန္ၾကည္႔ခံရတာပဲ အဖတ္တင္ပါတယ္… အေျခအေန မေကာင္းရင္ ျပန္အေဟာက္ေတာင္ ခံရပါေသးတယ္… ဒီေနရာမွာ ဗမာမဟုတ္တဲ႔ လူမ်ိဳးလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္သံုးရတာ ရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီးမွာ ဗမာအလုပ္သမားဦးေရက အင္မတန္ နည္းတဲ႔အတြက္က တေၾကာင္း… (ေျပာမယ္ဆုိရင္ မရွိသေလာက္ပါပဲ)… ေနာက္ “က” နဲ႔ “လ” အကၡရာစာလံုးကို သံုးျပန္ရင္လည္း သံုးပါတယ္ ဆိုၿပီး ျဖစ္ေနၾကမွာ စုိးတာတေၾကာင္းမုိ႔ပါ… တျခား လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားခ်င္လုိ႔ ဘာေၾကာင္႔မုိ႔ ညာေၾကာင္႔မို႔ မဟုတ္ပါဘူး… ကၽြန္ေတာ္ ဒါေတြသိတယ္… ေရးႏိုင္တယ္ ဆိုတာကလည္း ကၽြန္ေတာ္ သူတုိ႔တေတြနဲ႔ ထဲထဲ၀င္၀င္ကုိ ေျပာဆုိ ဆက္ဆံ အေပါင္းအသင္း လုပ္ခဲ႔လုိ႔ပါပဲ… ဒါေၾကာင္႔မုိ႔ မိတ္ေဆြတို႔အေနနဲ႔ ရိုးရိုးေလးပဲ ေတြးေစခ်င္ၿပီး… ရိုးရိုးေလးပဲ ဖတ္သြားေစခ်င္ပါတယ္… ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အေပါင္းအသင္းျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ သူေတြ ေဆးရံုႀကီးမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေတြ႔ရင္ ႏႈတ္ဆက္ျမဲ… လက္ဘက္ရည္ တူတူေသာက္ဖုိ႔ ေခၚျမဲပါ… ကၽြန္ေတာ္႔ဘက္ကလည္း ႏႈတ္ဆက္ျမဲ… လက္ဘက္ရည္ တူတူသြားေသာက္ျမဲပါ… သူတို႔ေျပာေနက် စကားတခြန္းရွိပါတယ္… “ဆရာနဲ႔ အခုလို လက္ဘက္ရည္ တူတူေသာက္ေနရတာ သူတို႔အတြက္ ထူးျခားေက်နပ္ရတဲ႔ အခ်ိန္ပါ” တဲ႔… “ေဆးရံုမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လို လူမ်ိဳးေတြနဲ႔  ဘယ္ဆရာ၀န္မွ လက္ဘက္ရည္ အတူမေသာက္ဘူး” တဲ႔… ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ မေျပာလုိပါ… ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္႔ ခံယူခ်က္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆုိေတာ႔… ဒါေတြက ထားပါ…
ရန္ကုန္ ျပည္သူ႔ေဆးရံုႀကီးက အလုပ္သမားေတြ ဘာေၾကာင္႔ ပုိက္ဆံကုိ ဒီေလာက္အထိ အသည္းအသန္ မက္ေမာေနရပါသလဲ… အေျဖက သူတုိ႔ဘ၀ေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ရွိေနပါတယ္… ဘာလဲဆုိေတာ႔ ဂိုဏ္းသင္႔မွာ ေၾကာက္လုိ႔ျဖစ္ပါတယ္… ဂိုဏ္းသင္႔တယ္ ဆုိလုိ႔ စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးျဖစ္သြားပါသလား မိတ္ေဆြ… ဒါဟာ တကယ္ရွိေနတဲ႔ စကားပါ…
ေဆးရံုက အလုပ္သမားတေယာက္ကုိ “မင္း ဂိုဏ္းသင္႔သြားခ်င္သလား… ငါ မင္းတုိ႔ရဲ႕ အုပ္ကို ေျပာလုိက္မယ္” ဆုိရင္ သူတုိ႔ အင္မတိ အင္မတန္ ေၾကာက္ၾကပါတယ္… ဘာေၾကာင္႔လဲဆုိေတာ႔ ဂုိဏ္းသင္႔သြားတဲ႔ အလုပ္သမားတေယာက္က ေတာ္ေတာ္နဲ႔ျပန္ၿပီး ဂိုဏ္းသင္႔တဲ႔အျပစ္ကေန ျမန္ျမန္ မလြတ္ႏိုင္လုိ႔ပါ… ေနာက္ထပ္ ဂိုဏ္းသင္႔မယ္႔ လူကို ေစာင္႔ရပါတယ္…
ဂုိဏ္းသင္႔တယ္ဆိုတာ ဘာပါလဲ…
ဂိုဏ္းသင္႔တယ္ ဆုိတာက အေပၚမွာ ေရးသြားသလုိ လူနာေတြနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံေနရတဲ႔ ဘ၀ကေန လူနာေတြနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံလုိ႔ မရေတာ႔တဲ႔ ေနရာကုိ အေျပာင္းခံလုိက္ရတာကို ေျပာတာပါ… ဘယ္လုိေနရာေတြလဲဆိုေတာ႔ သန္႔ရွင္းေရး၊ အာရေကမဲ႔ဇံု (ပိုက္ဆံမရတဲ႔ ေနရာ)၊ ျပာတာဇံု (အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္း ဌာန) ေတြကုိ ေရာက္သြားတာပါ… ဒီေတာ႔ အလုပ္သမားတေယာက္က ေဆးရံုက ေပးထားတဲ႔ လခကိုပဲ သံုးရပါေတာ႔တယ္… လခကလည္း မစို႔မပို႔ ဆုိေတာ႔ သူတို႔ ဂ်ဴတီခ်ိန္ မဟုတ္တဲ႔ အခ်ိန္ေတြမွာ တျခား က်ပန္းေတြ ထြက္လုပ္ရပါေတာ႔တယ္… သူတုိ႔အတြက္ အရမ္း ပင္ပန္းပါတယ္…
ဒီေတာ႔ လက္ရွိ ေဆးရံုက အာရေကဇံုမွာ တာ၀န္က်ေနတဲ႔ လူေတြဟာ ဂိုဏ္းမသင္႔ဖုိ႔ ႀကိဳးစားရပါေတာ႔တယ္… စားဖို႔ေသာက္ဖုိ႔ အဆင္ေျပၾကတာကိုးဗ်…
အလုပ္သမားေတြထဲက ဘယ္လုိလူေတြ ဂိုဏ္းသင္႔သလဲ…
- VIP လူနာေတြနဲ႔ ျပႆနာတက္တဲ႔အခါ… ဒါေၾကာင္႔ ေဆးရံုႀကီးကုိ အ၀တ္အစား သန္႔သန္႔ေလး ၀တ္ၿပီး ဟိတ္အျပည္႔ ဟန္အျပည္႔နဲ႔ သြားတဲ႔အခါ အဆင္ေျပေျပ ဘယ္အလုပ္သမားနဲ႔မွ ျပႆနာ မတက္ပဲ ၀င္ထြက္လုိ႔ရေနတာပါ…
- သက္ဆုိင္ရာ လူနာေဆာင္က ဆရာ၀န္ႀကီးေတြက အစည္းအေ၀းမွာ ထည္႔ေျပာတဲ႔အခါ (သုိ႔) Complaint တက္တဲ႔အခါ… ဒါေၾကာင္႔ အလုပ္သမားေတြဟာ သက္ဆုိင္ရာ လူနာေဆာင္ေတြက ဆရာ၀န္ႀကီးေတြအေပၚ သိပ္ကုိ ရုိေသက်ိဳးႏြံၾကပါတယ္…
- ဒုတိယေျမာက္ အာရေက ေအာက္တဲ႔အခါ… အာရေက ဆုိတာက ပုိက္ဆံကိုေခၚတာပါ… အာရေကေအာက္တယ္ ဆုိတာက တလအတြင္း သူတုိ႔အေနနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ျပန္ေပးရမယ္ ဆုိၿပီး သတ္မွတ္ထားတဲ႔ ပုိက္ဆံပမာဏကုိ ရွာမေပးႏိုင္တဲ႔ အေျခအေနကို ေခၚတာပါ… လူနာေဆာင္ (သို႔) တာ၀န္က်တဲ႔ ေနရာေတြေပၚ မူတည္ၿပီး အလုပ္သမားေတြအေနနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ အုပ္ေလးကုိ ျပန္အပ္ရပါတယ္… အုပ္ေလးက တဆင္႔ အုပ္ႀကီးကို ျပန္အပ္ရပါတယ္… ဒီေတာ႔ ၂ လေျမာက္ အုပ္ေလးကုိ ပိုက္ဆံ မအပ္ႏိုင္ရင္ အလုပ္သမားအေနနဲ႔ ဂိုဏ္းသင္႔ပါတယ္…
အုပ္ေလး၊ အုပ္ႀကီး ဆုိတာ ဘယ္သူေတြ ဘာေတြဆုိတာ ေမးလုိ႔မရခဲ႔ပါဘူး… ဒါေပမယ္႔ အုပ္ႀကီးက အုပ္ေလးကိုလည္း ျပန္ျဖဳတ္လုိ႔ရပါတယ္… အုပ္ႀကီးက တလအတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ႔ ေငြပမာဏကုိ အုပ္ေလးက ရွာေပးရပါတယ္… အုပ္ေလးေတြက အဆုိပါ သတ္မွတ္ထားတဲ႔ ေငြပမာဏကို မူတည္ၿပီး အလုပ္သမားေတြ အေပၚမွာ ျပန္ၿပီး သတ္မွတ္ေပးပါတယ္… အုပ္ေလးေတြဘက္ကလည္း အာရေကေအာက္လုိ႔မရပါဘူး… အာရေကေအာက္ရင္ အုပ္ႀကီးက အျပစ္ေပးပါတယ္… ဒီေလာက္ပဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း သိပါတယ္… က်န္တာ မသိပါ… ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အေပါင္းအသင္းျဖစ္ခဲ႔ေသာ အလုပ္သမားမ်ားလည္း မသိၾကပါ… အုပ္ႀကီးဆုိတာ ဘယ္သူမွန္းပင္ သူတို႔ မသိၾကပါ…
အုပ္ႀကီးဆိုသူက တႏွစ္စာ ကန္ထရုိက္စနစ္နဲ႔ ရန္ကုန္ ျပည္သူ႔ေဆးရံုႀကီး၏ (ရာထူးအရ) ေဆးရံု တခုလံုးအေပၚ တာ၀န္အရွိဆံုး၊ အာဏာအရွိဆံုး ပုဂၢိဳလ္ထံမွ ယူထားသည္ ဟုသာ အလုပ္သမားေတြအေနနဲ႔ သိရပါတယ္…
အုပ္ႀကီးအေနနဲ႔လည္း သတ္မွတ္ေငြပမာဏ မရလို႔ အဆုိပါ ပုဂၢိဳလ္အား မေပးႏိုင္ရင္ ေနာက္တႏွစ္စာ ကန္ထရုိက္ မရႏိုင္ေတာ႔ေၾကာင္းေတာ႔ သိခဲ႔ရပါတယ္… ဒီအခ်က္ေတြေၾကာင္႔လည္း သူတုိ႔၏ တ၀မ္းတခါးအတြက္ အလုပ္သမားမ်ား အေနႏွင္႔ ဂိုဏ္းသင္႔ မခံၾကရဖုိ႔အေရး ႀကိဳးစားရုန္းကန္ရင္း ပုိက္ဆံ မက္ေနရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံပါတယ္… အဲ႔ဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ႔ “ေၾသာ္… ေကာင္းလုိက္တဲ႔ စီးပြားေရး စနစ္ႀကီးပါလား” လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိရံုမွတပါး ဘာမွမတတ္ႏိုင္ခဲ႔ပါ…
အခုလည္း ဘာမွမတတ္ႏုိင္ေသးပါ… ဒါေပမယ္႔ ဒါေတြကုိ အေမစုအထိ မသိရင္ေတာင္ အေမစု ေျပာတဲ႔ “ျပဳျပင္ေရးေကာ္မတီ”ႀကီးမွာ ပါမယ္႔ အဖြဲ႔၀င္တေယာက္ တိုက္ရုိက္ (သုိ႔) သြယ္၀ိုက္စြာ သိသြားၿပီး အခုလုိျဖစ္ေနတဲ႔ စနစ္ႀကီးကုိ လံုး၀ ေကာင္းသြားေအာင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေပးခဲ႔မယ္ ဆုိရင္ေတာ႔… လက္ရွိႀကံဳေတြ႔ခံစားေနရတဲ႔ လူနာေတြ၊ လူနာေစာင္႔ေတြ၊ လူနာသတင္းေမးေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ေရးရက်ိဳးနပ္ၿပီး ထင္ပါတယ္…
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အလုပ္သင္ ဆရာ၀န္ ဘ၀တုန္းက ရန္ကုန္ ျပည္သူ႔ေဆးရံုႀကီးမွာ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ေနတဲ႔အေျခအေနကုိ ကၽြန္ေတာ္ သိသေလာက္၊ ေမးလုိ႔ရသေလာက္ ျပန္ေရးတာျဖစ္တဲ႔အတြက္ လက္ရွိ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ အေျခအေနအေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ မသိေတာ႔ပါဘူး ဆုိတာကိုလည္း ရိုးသားစြာ၀န္ခံပါရေစ…
ေနာက္ထပ္ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္… ဒါကေတာ႔ ဒီစာကိုေရးတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ အေနနဲ႔ ဘယ္သူ႔ ဘယ္သူကိုမွ တုိက္ခုိက္လုိစိတ္၊ ထိခုိက္လုိစိတ္ လံုး၀ ရွိမေနပါဘူး ဆိုတာပါပဲ… ျပည္သူ႔ေဆးရံုႀကီးကုိ အားကိုးအားထားျပဳေနရတဲ႔ ျပည္သူေတြအတြက္ တဖက္တလမ္းက အေထာက္အကူျဖစ္ပါေစဆုိၿပီးသာ ရည္ရြယ္ၿပီး ေရးသားျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္… ရင္႔သီးမုိက္ရိုင္းတဲ႔ Comment ေပးတဲ႔လူမ်ားကိုလည္း အဖက္လုပ္ေနမည္ မဟုတ္ပါေၾကာင္း…
“မိမိေစတနာ မိမိကုိယ္သာ အက်ိဳးေပးပါေစ”
ေဒါက္တာစိုး