၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္အတြင္း ထိပ္တန္းအျဖစ္အပ်က္ႀကီး ၁၀ ခု (အမွတ္ ၅)
(အမွတ္ ၅) တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ အပစ္ရပ္စဲမႈမ်ား တိုးခ်ဲ႕ျခင္း
ျမန္မာႏိုင္ငံဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲကို အေနာက္မီဒီယာမ်ားက
မၾကာခဏပင္ စိတ္ဇြဲသန္ၿပီး ဉာဏ္ပညာႀကီးမား၍ ၾကင္နာ သနားတတ္ေသာ
အမ်ဳိးသမီးႏွင့္ တဘက္တြင္ ေခါင္းမာ၊ စဥ္းစားေတြးေခၚလိုစိတ္ မရွိဘဲ အလယ္ေခတ္
ေတြးေခၚပံု အမူအက်င့္မ်ားသာ ရွိသည့္ စစ္တပ္အရာရွိတစုအၾကား
ဖက္ၿပိဳင္ေနၾကသည့္ စာရိတၱ ၿပိဳင္ပြဲတခုအျဖစ္သာ ရႈျမင္ၾကသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ႏိုင္ငံေရးအရ မၿငိမ္မသက္ ဝ႐ုန္းသုန္းကား အေျခအေနၾကီးသည္ ဘယ္တံုးကမွ် ထိုမွ်ေလာက္ ရွင္းလင္းလြယ္ကူျခင္း မရွိပါ။ သို႔ေသာ္ တကယ္တမ္း တက္တက္စင္ လြဲမွားေသာအမွားမွာ လြတ္လပ္ေရး ရခ်ိန္မွ စတင္၍ တိုင္းျပည္တြင္း ဒုကၡပင္လယ္ ေဝေစခဲ့ေသာ တုိင္းရင္းသား ပဋိပကၡမ်ားကို လ်စ္လ်ဴရႈ စဥ္းစားျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
အဓိကက်သည့္ေမးခြန္းမွာ ႏိုင္ငံေတာ္၏ သေဘာသဘာဝသည္ မည္သို႔ျဖစ္ရမည္နည္း ဆုိသည့္ ေမးခြန္းပင္ ျဖစ္ သည္။
အစဥ္အဆက္ေသာ အစိုးရမ်ားသည္ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ အဓိကေတာင္းဆိုခ်က္ ျဖစ္ေသာ ဖက္ဒရယ္မူကို ပယ္ခ်ၿပီး ယင္းကို ၿခိမ္းေျခာက္မႈတရပ္အျဖစ္ သုိ႔မဟုတ္ ပိုဆိုးသြားေစႏိုင္သည့္ စနစ္အျဖစ္ ရႈျမင္ကာ ဗဟိုမွခ်ဳပ္ကိုင္သည့္ တျပည္ေထာင္စနစ္ကို တည္ေထာင္ရန္ သႏၷိ႒ာန္ အခိုင္အမာ ခ်ထားၾကသည္။
ဤရည္မွန္းခ်က္ကို ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ေစရန္ႏွင့္ ခိုင္မာေစရန္အတြက္ အစိုးရမ်ားသည္ ေသြးခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း၊ ယင္းတုိ႔ကိုယ္စား ျပည္သူ႔စစ္မ်ား ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ျခင္း၊ ၾကီးမားေသာ စစ္ဆင္ေရးမ်ား ဆင္ႏႊဲျခင္း စသည့္ နည္းပရိယာယ္မ်ားကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အသံုးျပဳခဲ75N]Oွ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္အတြင္း ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီခ်က္မ်ားသည္ လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡကို ေလ်ာ့ပါး သက္သာသြားေစခဲ့ေသာ္လည္း အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ သက္သက္မွ်
ေလာက္ ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ား ဟုတ္ပံုမရပါ။ ယင္းတြင္ ထို႔ထက္ပိုေသာ နည္းဗ်ဴဟာေျမာက္ စစ္ကစားမႈမ်ား ပါဝင္ေနပါ သည္။ လူနည္းစုမ်ားကို မည္သည့္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ အခြင့္အေရးေပးေပး တခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ယင္းအခြင့္အေရးကို အင္အားခ်ည့္နဲ႔သြားေအာင္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျပန္လည္႐ုပ္သိမ္းျခင္း ေသာ္လည္းေကာင္း ျပဳမည္သာ ျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံေတာ္ကို မည္သို႔ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုမည္ကို မေျပာေသးေသာ္လည္း ယခုႏွစ္တြင္ အစိုးရသည္ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုမ်ားဆီသို႔ ပိုမို႐ိုး႐ိုးသားသား ခ်ဥ္းကပ္လာခဲ့သည္။ ရထားဝန္ႀကီးေဟာင္းသည္ နယ္လွည့္ၿပီး ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ုံး ကဲ့သို႔ေသာ အဖြဲ႔အစည္းႀကီးမ်ားႏွင့္ ေလးေလးနက္နက္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားျပဳလုပ္ကာ အၾကိဳ သေဘာတူညီခ်က္ မ်ားရယူႏိုင္ခဲ့သည္။
တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အမ်ားအျပား ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အမ်ားအျပား ေသာ္လည္းေကာင္းမွာ ဂိုဏ္းဂဏဝါဒ၏ ဖိစီးႏွိပ္စက္ခံေနရၿပီး သူတုိ႔တိုင္းရင္းသားမ်ား အၾကားလည္း စစ္မွန္ၿပီး တူညီေသာ ဘံုအေရးေတာ္ပံု ကိုလည္း ထိုအေရးအတြက္ ထူေထာင္ထားရွိေသာ ညြန္႔ေပါင္းႏွင့္ ထီးရိပ္အဖြဲ႔အစည္း အမ်ားအျပားရွိလင့္ကစား ခ်မွတ္ႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ့ေပ။ ထုိ႔ျပင္ အျခားဒုကၡသုကၡ အမ်ားအျပားလည္း ရွိေနသည့္အတြက္ အခ်ဳိ႕က သတိႀကီးစြာထား ၍ ထိုကမ္းလွမ္းခ်က္မ်ားကို တံု႔ျပန္ခဲ့ၾကသည္။
ေရွ႕တြင္ ဖက္ဒရယ္မူကို ေဆြးေႏြးခြင့္မွ ရပါ့မလားဟူသည့္ ခက္ခဲေသာ ျပႆနာမ်ား ရွိေနလင့္ကစား ဆယ္စုႏွစ္မ်ား စြာအတြင္း ပထမဦးဆံုးအၾကိမ္အျဖစ္ တကယ္စစ္မွန္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အလားအလာမ်ား ေပၚထြက္လာခဲ့သည္။
ယခုရွိေနေသာ ျဖစ္စဥ္သည္ မည္မွ်ပင္ ပ်က္စီးလြယ္သည္ျဖစ္ေစ ထပ္မံၿပီး လံုေလာက္ေအာင္ ဖိအားေပးဘို႔ မျဖစ္ႏိုင္ ပါ။ ျမန္မာျပည္ ေျမာက္ပိုင္းတြင္ ကခ်င္လြတ္ လပ္ေရးတပ္မေတာ္ (KIA) ႏွင့္အစိုးရတပ္ဖြဲ႔မ်ားအၾကား ျပန္လည္
ျဖစ္ပြါးခဲ့ေသာ ေသြးထြက္သံယို ပဋိပကၡမွာ ယခုတိုင္ ဆက္လက္ျဖစ္ပြါးလ်က္ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပူပန္ေၾကာင့္ၾက
ေနၾကေသာ ျမန္မာ့အေရး အကဲခတ္မ်ားအေနျဖင့္ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ အတြင္း ေရွ႕သို႔ ဆက္လက္ ခ်ီတက္သြားႏိုင္သည္ကို
ျမင္ေတြ႔ခြင့္ရႏိုင္သလို ဆန္႔က်င္ဘက္ လမ္းအတိုင္း ေနာက္ျပန္ ေျပးၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ရႏိုင္ပါသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲကို အေနာက္မီဒီယာမ်ားက
မၾကာခဏပင္ စိတ္ဇြဲသန္ၿပီး ဉာဏ္ပညာႀကီးမား၍ ၾကင္နာ သနားတတ္ေသာ
အမ်ဳိးသမီးႏွင့္ တဘက္တြင္ ေခါင္းမာ၊ စဥ္းစားေတြးေခၚလိုစိတ္ မရွိဘဲ အလယ္ေခတ္
ေတြးေခၚပံု အမူအက်င့္မ်ားသာ ရွိသည့္ စစ္တပ္အရာရွိတစုအၾကား
ဖက္ၿပိဳင္ေနၾကသည့္ စာရိတၱ ၿပိဳင္ပြဲတခုအျဖစ္သာ ရႈျမင္ၾကသည္။ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ႏိုင္ငံေရးအရ မၿငိမ္မသက္ ဝ႐ုန္းသုန္းကား အေျခအေနၾကီးသည္ ဘယ္တံုးကမွ် ထိုမွ်ေလာက္ ရွင္းလင္းလြယ္ကူျခင္း မရွိပါ။ သို႔ေသာ္ တကယ္တမ္း တက္တက္စင္ လြဲမွားေသာအမွားမွာ လြတ္လပ္ေရး ရခ်ိန္မွ စတင္၍ တိုင္းျပည္တြင္း ဒုကၡပင္လယ္ ေဝေစခဲ့ေသာ တုိင္းရင္းသား ပဋိပကၡမ်ားကို လ်စ္လ်ဴရႈ စဥ္းစားျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
အဓိကက်သည့္ေမးခြန္းမွာ ႏိုင္ငံေတာ္၏ သေဘာသဘာဝသည္ မည္သို႔ျဖစ္ရမည္နည္း ဆုိသည့္ ေမးခြန္းပင္ ျဖစ္ သည္။
အစဥ္အဆက္ေသာ အစိုးရမ်ားသည္ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ အဓိကေတာင္းဆိုခ်က္ ျဖစ္ေသာ ဖက္ဒရယ္မူကို ပယ္ခ်ၿပီး ယင္းကို ၿခိမ္းေျခာက္မႈတရပ္အျဖစ္ သုိ႔မဟုတ္ ပိုဆိုးသြားေစႏိုင္သည့္ စနစ္အျဖစ္ ရႈျမင္ကာ ဗဟိုမွခ်ဳပ္ကိုင္သည့္ တျပည္ေထာင္စနစ္ကို တည္ေထာင္ရန္ သႏၷိ႒ာန္ အခိုင္အမာ ခ်ထားၾကသည္။
ဤရည္မွန္းခ်က္ကို ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ေစရန္ႏွင့္ ခိုင္မာေစရန္အတြက္ အစိုးရမ်ားသည္ ေသြးခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း၊ ယင္းတုိ႔ကိုယ္စား ျပည္သူ႔စစ္မ်ား ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ျခင္း၊ ၾကီးမားေသာ စစ္ဆင္ေရးမ်ား ဆင္ႏႊဲျခင္း စသည့္ နည္းပရိယာယ္မ်ားကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အသံုးျပဳခဲ75N]Oွ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္အတြင္း ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီခ်က္မ်ားသည္ လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡကို ေလ်ာ့ပါး သက္သာသြားေစခဲ့ေသာ္လည္း အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ သက္သက္မွ်
ေလာက္ ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ား ဟုတ္ပံုမရပါ။ ယင္းတြင္ ထို႔ထက္ပိုေသာ နည္းဗ်ဴဟာေျမာက္ စစ္ကစားမႈမ်ား ပါဝင္ေနပါ သည္။ လူနည္းစုမ်ားကို မည္သည့္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ အခြင့္အေရးေပးေပး တခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ယင္းအခြင့္အေရးကို အင္အားခ်ည့္နဲ႔သြားေအာင္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျပန္လည္႐ုပ္သိမ္းျခင္း ေသာ္လည္းေကာင္း ျပဳမည္သာ ျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံေတာ္ကို မည္သို႔ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုမည္ကို မေျပာေသးေသာ္လည္း ယခုႏွစ္တြင္ အစိုးရသည္ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုမ်ားဆီသို႔ ပိုမို႐ိုး႐ိုးသားသား ခ်ဥ္းကပ္လာခဲ့သည္။ ရထားဝန္ႀကီးေဟာင္းသည္ နယ္လွည့္ၿပီး ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ုံး ကဲ့သို႔ေသာ အဖြဲ႔အစည္းႀကီးမ်ားႏွင့္ ေလးေလးနက္နက္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားျပဳလုပ္ကာ အၾကိဳ သေဘာတူညီခ်က္ မ်ားရယူႏိုင္ခဲ့သည္။
တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အမ်ားအျပား ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အမ်ားအျပား ေသာ္လည္းေကာင္းမွာ ဂိုဏ္းဂဏဝါဒ၏ ဖိစီးႏွိပ္စက္ခံေနရၿပီး သူတုိ႔တိုင္းရင္းသားမ်ား အၾကားလည္း စစ္မွန္ၿပီး တူညီေသာ ဘံုအေရးေတာ္ပံု ကိုလည္း ထိုအေရးအတြက္ ထူေထာင္ထားရွိေသာ ညြန္႔ေပါင္းႏွင့္ ထီးရိပ္အဖြဲ႔အစည္း အမ်ားအျပားရွိလင့္ကစား ခ်မွတ္ႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ့ေပ။ ထုိ႔ျပင္ အျခားဒုကၡသုကၡ အမ်ားအျပားလည္း ရွိေနသည့္အတြက္ အခ်ဳိ႕က သတိႀကီးစြာထား ၍ ထိုကမ္းလွမ္းခ်က္မ်ားကို တံု႔ျပန္ခဲ့ၾကသည္။
ေရွ႕တြင္ ဖက္ဒရယ္မူကို ေဆြးေႏြးခြင့္မွ ရပါ့မလားဟူသည့္ ခက္ခဲေသာ ျပႆနာမ်ား ရွိေနလင့္ကစား ဆယ္စုႏွစ္မ်ား စြာအတြင္း ပထမဦးဆံုးအၾကိမ္အျဖစ္ တကယ္စစ္မွန္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အလားအလာမ်ား ေပၚထြက္လာခဲ့သည္။
ယခုရွိေနေသာ ျဖစ္စဥ္သည္ မည္မွ်ပင္ ပ်က္စီးလြယ္သည္ျဖစ္ေစ ထပ္မံၿပီး လံုေလာက္ေအာင္ ဖိအားေပးဘို႔ မျဖစ္ႏိုင္ ပါ။ ျမန္မာျပည္ ေျမာက္ပိုင္းတြင္ ကခ်င္လြတ္ လပ္ေရးတပ္မေတာ္ (KIA) ႏွင့္အစိုးရတပ္ဖြဲ႔မ်ားအၾကား ျပန္လည္
ျဖစ္ပြါးခဲ့ေသာ ေသြးထြက္သံယို ပဋိပကၡမွာ ယခုတိုင္ ဆက္လက္ျဖစ္ပြါးလ်က္ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပူပန္ေၾကာင့္ၾက
ေနၾကေသာ ျမန္မာ့အေရး အကဲခတ္မ်ားအေနျဖင့္ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ အတြင္း ေရွ႕သို႔ ဆက္လက္ ခ်ီတက္သြားႏိုင္သည္ကို
ျမင္ေတြ႔ခြင့္ရႏိုင္သလို ဆန္႔က်င္ဘက္ လမ္းအတိုင္း ေနာက္ျပန္ ေျပးၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ရႏိုင္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment